чело (имн.) - ко (прил.)

Едно перче коса му паднало на челото ко пискул.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Григор се кикоти и го собира челото ко зелник. Пак ги покажува пожолтените заби.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)