Потоа откако стрико Никола ги пратил домашните на спиење, ним, на стрика Никола, на стрина Николица, на Атанас и на Бошета човекот им кажал кој е, од кај доаѓа и кај оди.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Дури Толе разговараше во оваа колиба со четниците, Петре се поздравуваше во другата со Дамета Груев, којшто како местен работник и човек им го претставуваше на тие што не го познаваа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тука беа, покрај Груев, и сите главни војводи и раководители на Организацијата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Му понудија и пари и по долги молења, човекот им го продаде.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Додека копачите мислеа што да се стори со влечењето на земјата горе, човеков им вели: „Кај Гадафи, во Либија, кога копаат бунари, кофата со земја ја влечат со магаре!“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тој мина со дланка преку челото: па што. човекот им суди на невестулките на потполошките, на јагулите, на глувците, на лебарките, на каменот и на дрвото- па што?
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Така утредента дедо Бошко на луѓето им рече: - Ќе ги кажам!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
„Тоа се и мои коски, тоа е и моја крв, запомни; секој човек им го позајмува своето месо на децата, барајќи од нив добро да го чуваат.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Кој толку зборува, тој не може да биде будала: ете ја определбата на помодното општество.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Труди се да го заслужиш и ќе бидеш награден; но, немој да бидеш низок и да се шегуваш okno.mk 121 со она, што навистина е достојно за исмевање - тоа е знак на слабата фантазија, ако младиот човек им се смее само на смешните луѓе или работи; остроумникот на нашето време треба да го одбегнува тоа и да си го остри јазикот на сметка на почитуваните луѓе.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)