Освен тоа, како да го пратите в гроб човекот чијшто живот беше измислица на неговата сопствена литература, слово на неговиот сопствен дух?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
И потоа, се разбира, жалење затоа што не прашавте за техничките детали околу неговиот погреб.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ја спуштив слушалката повеќе збунет отколку вознемирен.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Веднаш до него спиеше дебел човек чиешто хрчење беше погласно и од тропотењето на возот.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Тоа е една од оние ситуации кога всушност не знаете што настаните бараат од вас, како вие се вклопувате во редоследот на нештата.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тоа, секако, му беше упатено на човекот чиешто име овде не го споменувам зашто тој веднаш му одговори: "О, да", спокојно рече тој.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)