Тје, така и човек понекогаш, сит, наранет, ама ќе зине и не мрднува повеќе. Баш така како овој саат.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Сигурно тоа ќе беше по ред, тоа на крајот таа го заслужуваше, - но вие ќе разберете дека човек понекогаш сака да избега од редот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Човек понекогаш мора да си го направи ќефот, за потоа некое време да биде мирен. Како бубалка во влечки.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Човекот понекогаш, ако е загрижен, ако е болен, може да не забележи некој познат, да не го поздрави, да го одмине или да не му одговори на поздравот.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
НАЦА: Доста го тажи како мртовец.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)