јама (имн.) - полн (прид.)

Чадливата светлина откриваше јама полна со суштества чудни, развлечени, искривени и измешани во едно неодредено тело, со многу глави - еднооки, оптегнати и разиграни во транс.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)