џунгла (имн.) - од (предл.)

Долго не можев да заспијам, замелушен од рајот глетки од праисторијата, во кои бронтопсот, пробивајќи се низ џунглата од џиновски папрати, во скржавата светлина на праисториското утро, без престанок ждере плодови, инсекти, јајца, корки леб, кобасици, и некои растревожени човечиња што безглаво упаѓаа во неговата расчепена, лигава челуст...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Бароуз измисли постлитерарен јазик, нов медиум во кој зборовите станаа облаци или слоеви или кластери на значење, немилосрдно расфрлани по читателот како експлозивна живописно обоена џунгла од неонски знаци од некој дел на Токио.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)