Ми паѓа на памет дека до нашата следна средба можат да поминат години, можеби децении.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ме повика да влезам, веднаш го тргна спуштеното перде (помислив, ноќта ја истрошила Надица, како и мене ја држела долго будна).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)