Ми беше оставена во наследство една од можните варијанти на враќањето без просторна и временска локација!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Телото, и просторот, се разбира, зашто не може да има анимално тело без просторно тело.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Но колку и успешно западните визии за унитарен постмодерен глобален свет - управуван од „дигитализираниот свет на компјутерот“, „хипер-реалноста на симулакрумот“, „суперобјективизацијата на субјектот“ и „телеприсутноста на еден свет без просторна длабочина“ -да можат да го доловат искуството на бестелесната сегашност, тие не можат да се применат на нашето искуство и на нашиот развој.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)