во (предл.) - агонија (имн.)

-„Додека секоја секунда полека те убива во агонија прашуваш кој е виновен?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Зарем не е чудо на природата да се доживее стодваесеттата година а притоа да не се падне во агонија, да не се доближи од стравот на смртта во ниеден момент и да не се откаже од работата: единственото нешто кое човекот го украсува и одржува.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во времето на второто попување на Зафир Јосков, инаку поради непостојаноста или поради некое растение со кое лекувал наречен Вртипоп, на молчалив прилепски бег му се разболеле наеднаш двајца синови, едниот од тешка треска, другиот од оглушување на едното уво, првиот близу до смртта, во брзо сушење и во агонија, вториот споулавен од болки.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Дните беа во агонија кога се сретнав со шашливиот Кузман на мостот под бронзените јавачи - Александар и Петар Караѓорѓевиќи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Зашто скакулците ги јаделе и не ги дојадувале, и ги оставале да живеат со малку месо на коските и непрекинато да ја слушаат ангелската труба.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од звукот се уривале карпи и пресушувале реки. Светот бил во агонија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Летото умре наеднаш, без предупредување, светот вриска во агонија.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ние децата се плашевме од поповите. Мајка ми беше сосем во агонија.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)