во (предл.) - општина (имн.)

А ова особено кога е во прашање нивното здравје и безбедноста при работа. 1.  Интервјуто го водеше Александар Ковачевски, на 7.III.2011, во општина од југозападниот дел на Р. Македонија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во еден момент, директорот на фирмата го прераспределува на друго работно место во општина Кавадарци.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но нетрпеливоста и напнатоста растеше со огромни размери.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Примерот на Ф.И. е посебно вреден за одбележување затоа што тој јасно покажува дека одлучноста и храброста на работниците да истапат пред загрозувањето и кршењето на одредено работ- ничко право од страна на работодавачот е можеби најбитниот чекор кој понатаму би водел кон позитивна разрешница на ра- ботниот спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Партискиот секретар и градоначалникот ги свикаа надлежните служби во општината, во присуство на членовите на партискиот комитет.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Попладне одеше по куќите и таму ја нудеше својата стока, а благодарејќи на авторитетот што како сиромашен но чесен човек во општината го уживаше татко му, Јаков со своите производи ги снабдуваше и битолските синагоги и некои од еврејските здруженија.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Пазете се од него, - се штрекна чичко Петре,- со татка му постојано се врткаат кај „желкарите“ 2) в општина.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А покрај тоа, на сите нам не можат татковците да ни бидат ни полјаци ни пандури во општината, како што е тоа татко му на Бузо.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се втурнаа во општината и зафатија да се растрчуваат низ неа: распослаа по одаите сламишта и ќебиња, наместија во дворот казани за готвење и ја заградија чешмата со лонци и котли.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Во повоената декада, во тоа место живееја три илјади жители, но многу бргу прерасна во општина со петнаесет илјади жители.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Побарав, но во општината не најдов посмртница на името на мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За жал Општината изгоре сосе сите документи кога нападна Четвртата македонска ударна бригада.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таквите податоци се заведувале во општината со обични изјави и со два сведока.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ним не треба безрезервно да им веруваш“ беше нејзиниот заклучок во врска со однесувањето на тој војник на бел коњ.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таша никому му нема кажувано, но еднаш или двапати во времето на окупацијата одела во Општината за да прими некакви пораки; а можеби во прашање биле и пари.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Којзнае каде беше затурена!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Чувај се од оние поединци, кои од лековерност или по потреба ќе ги сместиш во срцето или во негова близина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали таа навистина не знаеше каде е родена?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еден си измисли писмо што се чита во огледало, друг се заљуби во гуска и сакаше да ја доведе во општината на венчавање, третиот од конзерва си направи медал “За освојување на кренатата ледина”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Таму имаше мноштво интересни луѓе.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Логички сметаше дека во општината се наоѓа некој список со нејзините жители.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Средствата собрани од продажбата на материјалите ќе бидат наменети во добротворни цели, како за реформи, реформирање и расформирање на многумина што ќе бидат фатени таму каде што не припаѓаат, односно како работат на наталитетот со заштита, што е најстрого забрането, или се работат и го потпомагаат наталитетот во општина во која фактички не живеат и не гласаат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ако не оставиме да ги осветат грчки попишта, а ние нема да оставиме, ако писмото во црквата биде наше, а не грчко, ако децата во училиштето не учат наше писмо, а не грчко, ако во општината се служиме со наше писмо и наш јазик, црквата, општината и училиштето ќе бидат наши а не грчки, вели Максим Акиноски и ја зема од скутот тутурката која на краевите и на средината е заврзана со црвена панделка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А кога во 1941-та, на сам ден Благоец, 24 април стар стил, фашистите ја завојуваа Потковицата, него, меѓу првите, го собраа војска, а кога, пак, го пуштија од војска, го поставија да биде писар во општината во Тополчани и го вооружија со пиштол.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Чупите одбија да одат и да ја чистат Латинската Црква, заедно со браќата и сестрите се противставија да се празнуваат Божиќ и Велигден, не даваа да се вапцаат јајца, одбиваа да се венчаваат в црква, со поп, туку одеа во Тополчани во општината и таму матичарот ги регистрираше.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Божем да се бранел од комунистите, а всушност го направија кодош, па тој и тогаш се однесуваше кабадаиски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сите кои одат во гората, или во општината во Тополчани, на одење и на враќање,на него седнуваат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Гардиските капетани, локалните политичари, портирите в општина, фудбалерите од локалниот клуб, проститутките... ( оние погрдите и постарите секако, посочуваше Дејан), сите му беа другарчиња или во најмала рака блиски познаници.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Секој ден Дуче одеше поручек во општината и оттаму добиваше наредба каква новост ќе им соопшти на прилепчани, а особено во сабота.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кој го нашол да го донесе во општината, голем бакшиш ќе добие од стопаноооооо! — па ќе го симне малку гласот: — Ако е будала, нека го донееесеее!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во Општината беше прв, а во Партијата, веќе беше дојден секретарот Трим Тоска.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)