во (предл.) - примка (имн.)

Можеби восхитот наш ги исплаши тие сини бои во прелевање што бегајќи од кафезот на восхитот залутаа еве ненадејно во примката на зборовите да говорат за убавината на летот и за осамата на мирувањето.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Влегувањето во градината е бавно влегување во примката на времето што само зборот ја отклучува.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Старчето го погледнало со очи на желка фатена во примка и со насилство задржана глава вон од оклопот. - Ми донесе ли печени компирчиња, Доце?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Излезе и падна во примката на двајца болничари.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Арсо Арнаутче не се насмеал. А и зошто? Млад бил и почитал старост, сега е помлад отколку кога се женел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред зори, сонливи и фатени во примка на петловски поздрави, долго се разделуваа и се бацуваа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)