во (предл.) - пристаниште (имн.)

Целото свое војникување го мина на бродот всидрен во пристаништето. Ретко излегуваше во град.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Бродот бил пропуштен од царинските служби во пристаништето или од невнимание, што е тешко да се поверува, или заради земен рушвет.“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Си избрал француски брод, во пристаништето имаше и други странски бродови.“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тоа му напомнува на оној удавеник што го извадија нуркачите во пристаништето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Селото тоне во мирен спокој, како брод што се закотвил во пристаниште засолнет од ветришта и непогоди.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
10 За САД, македонското прашање влегувало во рамките на т.н. балканизам. 11 Појавата на ВМРО и Врховниот македонски комитет во голем дел не го привлекла вниманието на дипломатите на САД, бидејќи само неколку службеници работеле на Балканот и тајната природа на движењето останало надвор од очите на Американците, кои биле фокусирани на економските работи, пред сѐ во пристаништата на Османлиската Империја.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На помали бродови товараа сандаци и дури како што велеа, кога бродот стануваше полесен, впловуваше во пристаништето.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Добро, деца – рече. - Сега, полека, како на прошетка ќе одиме во пристаништето.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
На 25 јули бродот се укотви во пристаништето во Швиноујшче.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Десно – отворено море. Четири бродови, еден зад друг чекаат ред за влез во пристаништето.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Од Елбасан патот нѐ однесе во Драч, во пристаништето. Пешачиме долж доковите, ги гледаме усидрените бродови.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во ноќта целата колона влезе во пристаништето. Пред нив беше огромен брод.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И така со нашите камиони во пристаништето во Драч прво ги пренесовме ранетите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа дојде наредба од сите болници во Корча, Елбасан, Тирана и тие од Сукт чии рани се уште беа отворени, со камиони да ги пренесеме во пристаништето во Драч.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сега од Мјенѕиздроје беа упатувани во пристаништето.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И во пристаништето, крај морскиот брег се раѓа нашиот насушен леб.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Рекол дека е во прашање мала одмазда на месното население во врска со неодговорното однесување на една група Белогардејци од претходниот брод која, речиси без причина направила некои штети во пристаништето.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Игор Лозински како да ги погодуваше неговите мисли: - И така почна да се остварува една од најапсурдните наредби на Сталин - да се гради „водениот пат“ кој требаше да ги поврзе Балтичкото и Белото Море, минувајќи низ реката Свир, крај езерото Ладога, да стигне до градот Повенец, на крајниот север, на езерото Онега, и самиот Беломорски канал да заврши во пристаништето Биеломорск, на самиот влез на Белото Море.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Светилнику претворен во пристаниште.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
нѐ гледа во облеката, во ликата, ни бара пасоши, ние кажуваме дека ги исфрливме пасошите, од радост и од глупост ги исфрливме, велиме, тие нѐ редат под стража, шестмина, колку што бевме од Македонија, нѐ затвораат во пристаништето и нѐ сослушуваат, нѐ прашуваат кој нѐ испраќа во Бугарија, дали Турција или Англија, ние кажуваме дека идиме од Америка, се чудиме зошто треба некој да нѐ испраќа,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)