во (предл.) - просторија (имн.)

По ова, Кукулев – од инвентарот кој остана во просториите на Радиото – успеа да си наплати само 90.000 МКД (1.500 ЕУР), што горе-долу е само ½ од вкупниот досуден долг!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За објавување се смета, исто така, и објавувањето во просториите на службата надлежна за посредување при вработување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Потоа, сопственикот како тужена странка, пред судот повика и двајца сведоци кои во тој момент беа вработени во неговата компанија, но овој пат тоа беа постари работници кои беа пријавени во АВРМ и беа на повисоки надзорни позиции – кои под притисок или можеби и со согласност, бидејќи се директно зависни од сопственикот за својата материјална состојба, сведочат против младиот Јакшиќ кој критичниот и кобен ден кога се случи несреќата, во име на пожртвуваноста за доброто на фирмата, а со цел „работата да не трпи“, изгуби најмногу од сите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
5 Но, тука симптоматично е тоа што тогашниот претседател на 149 велешкиот суд (Ш.Адеми) го усвои приговорот на тужениот дека миксетата, како дел од опремата, е суштински потребна за извршување на неговата работа т.е. „за понатамошно одржување на работниот минимум“, иако радиото воопшто не работеше, а немаше ни изгледи дека ќе се рестартира – па ја издвои од пописниот имот кој беше предмет за принудно извршување, иако токму оваа скапа миксета најмногу ќе му помогнеше на тужителот за неговата идна професија [всушност, тој отвори своја приватна маркетинг агенција].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кога работодавачот вработува работници по пат на јавен оглас, е должен во јавниот оглас да ги наведе условите што се бараат за вршење на работата, рокот за пријавување, кој не смее да биде пократок од пет работни дена и рокот во кој работодавачот по истекот на рокот за пријавување ќе изврши избор, доколку со друг закон поинаку не е определено.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Отказот работодавачот е должен да му го врачи лично на работникот, по правило во просториите на работодавачот, односно на адресата на живеалиштето, односно престојувалиштето од кое работникот дневно доаѓа на работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По поминувањето на наведениот временски период од испраќањето на фамозното писмо на поранешната адреса и по неколкуте неуспешни обиди Авдиќ телефонски да го добие раководството на фабрика, тој се решава да оди директно во просториите кои беа седиште на велешката фабрика.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За контекстот на целата ситуација, се чини битно е да се спомене податокот дека телефонскиот број на Авдиќ и неговата нова адреса на живеење им беа познати на фабричкото раководство бидејќи истите беа уредно пријавени во правната служба, но – според неговите зборови – очигледно е дека нивната единствена цел била да го отпуштат од работа, и тоа заради неговата блискост до „гарнитурата“ на претходниот директор кој, пак, беше од друга политичка партија, иако Авдиќ не е член на ниту една партија. 102
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Отказот мора да ѝ биде врачен на договорната страна, на која ѝ се откажува договорот за вработување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во ова сведочење судот превиде дека овие наводни очевидци немаа никаква потреба да бидат а, згора на сè, и воопшто не беа присутни во просторијата каде се одвиваше работата и отстранувањето на 199 дефектот, односно отпушувањето на затнатото црево на машината за малтерисување со помош на армирана шипка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Не знам колку кутии сол тие денови, од онаа од половина килограм пакувана во кутии од бел картон со втиснати сини букви, оставав како ненамерно во просториите каде што беа сместени работниците и кутиите ги наоѓав празни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Влегува со страв божји во Светињата над светиите, во просторијата на храмот каде што само еднаш во годината, токму на овој ден само тој има право да влезе.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Мертен чувствува дека оваа тишина која ја исполнува замолкот пред предлогот да се уништи една вековно стара светија која е чувар на колективните спомени на јудејството во овој град и на овој древен простор, треба брзо да се надмине, па – веќе не барајќи поткрепа во ликот на својот двојник во униформа - се обидува да ги замајува со својот филосемитски шарм, на кој, помислува, можеби уште и му веруваат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Добро”, изустува со доблесна драматика д-р Максимилијан Мертен на новата средба, два дена подоцна, „конечниот износ е три и пол милијарди драхми!“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Навистина има шармантно лице овој Левантинец од германски род, си помислува Мертен и станува да ги остави домаќините да го издискутираат неговиот смел предлог.  На средбата наредниот ден му приговараат дека сумата ги надминува економските можности на еврејското население.  Доктор Максимилијан Мертен дава впечаток дека длабоко размислива, создавајаќи замолк кој трае толку долго што стежнува во просторијата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Изразот на митрополитот се смени. Ликот му стана сериозен и строг. „Мојот коментар е дека *тоа зло не смее да се случи.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во просторијата се рашири пријатната аромата на топлата напивка.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Никој не се осмелува да коментира. Во просторијата завладува тишина.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Досадни се и овие травеститиве преоблечени во авторитет...  Па, добро, Сашо, не е толку страшно, прашај го господин Страшо! (во тој момент во просторијата на Сашо, влегува еден негов пријател сликар, Чкртко-Шкртко Вртко Ртко ко „О“ што изгледа, а чие вистинско име Сашо ми забранува да го спомнам) Имаш стан, огромно дрво во дворот, другар што добро ги продава своите слики... (во разговорот се вклучува Чкртко-Шкртко) Чкртко-Шкртко: Ма, макетонецот е генијален уметник, само не го бидува за организација, за бизнис, за политика...  Не заебаај, Твртко-Вртко, ти мал маусдонецу ко мравка вреден!
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Така, на пример, во „Куќата Хундертвасер“ станарите имаат различни можности за средба, секојдневно контактирање на тревнатите кровови, во мултифункционалниот стакленик во внатрешноста на зградата, во просториите за игра, во кафулето во приземјето на зградата итн.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Останав сам, сам како никогаш, во просторијата на колективната редакција во која се слушаше истовременото чукање нанеколку машини за пишување.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Внатре беше полутемнина: пак (по вторпат тој ден) бевме влегле во некаков килер, во просторијата што служела за оставање непотребни нешта.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Слеговме до машините, потоа појдовме во просторијата од која се управува бродот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Влегов во работата мошне плашливо, како помошник во просториите за монтажа на документарни филмови во Лондон.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Но светлината почина Жива е само возбудата. (Возбуда во просторија Кај што чудата не си играат Со каприците што можеби ќе станат историја).
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
-Но и покрај грешно избраниот пат и произволно донесените заклучоци, потрагата на младиот човек по вистината треба да се сфати како разбирлив чин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во времето на владеењето на сенките.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Она повторување, повторување, повторување: Факт е, повторува иследникот, или предметите од собата, откако ќе ми се внесат во лицето, факт е дека во среда попладне, точно во 17 часот, си виден како и се приближуваш на Јана, ќерката на Ѓурчин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не е изречено но може да се види испишано на неговото лице а згора на тоа и на секој предмет во просторијава.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Твоето приближување за среќа го забележало лицето што е одредено да внимава на Јана!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби беше веќе ноќ бидејќи во еден момент ми се причини дека се наоѓаме во просториите на сонот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислам дека кај неа границата помеѓу сонот и јавето во тие последни денови многу тешко можеше да се разлачи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ова го зборуваше со некој друг тон, можеби укажувачки или изнасилено доверлив; згора на тоа не беше свртен кон мене туку кон изворот на светлината што беше вперена во моите очи, и дури тогаш сфатив дека иследникот и јас не бевме сами во просторијата на катот; дека тој не спори со некои од моите изјави туку се обидува мојот случај да му го образложи на непознатиот гостин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иследникот ја вади левата рака од џебот, но не се свртува кон мене.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Објаснувањава веројатно беа упатени кон иследникот бидејќи овој се насмеа и рече: "Разбирам разбирам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И наеднаш, иако не можев да го видам, го слушнав неговиот глас: - Понекогаш потрагата по она што нам ни се причинува вистина, фрла грда сенка и врз најдобрите намери - слушнав како му реплицира на иследникот човекот затскриен зад светлината што беше вперена во моите очи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Масата на која ги пишувам изјавите повеќе е осветлена од претходната ноќ.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако не ја спомнеше теглата со слатко веројатно ќе помислев дека мајка ми, иако е будна, сѐ уште е затворена во просторијата на сонот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Секогаш кога влегувам во просторијата за сослушување иследникот стои пред прозорецот со грб свртен кон вратата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Вратите траскаат зад него - бара нешто летајќи од просторија во просторија.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Следните десет години често патува помеѓу двата града обидувајќи се да да ги усогласи своите обврски како мајка и како жена со својата уметничка кариера.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
-Ова е мое! - вели. Станува божем покајнички. Нервозен е.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во Њујорк извесно време работи со Карл Лајпцич и учи графика кај Стенли Вилијем Хаутер во неговото познато атеље 17 (кое за време на војната е преселено од Париз во просториите што му ги обезбеди New School of Social Research, во Њујорк).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И ги прават тие неколку чекори, влегуваат во просторијата со тушеви.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги затвораат пациентите во простории и не ги пуштаат надвор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Велат дека таму понекогаш внесуваат луѓе во простории во кои им велат дека ќе се тушираат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И таму вистина има тушеви, ама како маска.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Некаде во ноќта, во мракот, во просторијата крцна вратата, слушнав чекори.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еден ден, додека гледав како другите мерат, сечат, шијат, доктор Гете ме праша: „Зошто уште немаш почнато да се подготвуваш за карневалот?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Отла беше единствената таму.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Набрзина ја изедов супата од леќа, и појдов во просторијата со креветите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Да, кога тие би сфатиле дека таа реагира погрешно, тоа сознание навистина би имало катарзично дејство.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На еден од креветите во просторијата во која ме одведе брат ми, неподвижно лежеше млад човек, кого претходниот ден го извлекле од Дунав штом се фрлил во реката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас секој ден одев во просторијата во која се подготвуваа костимите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ова мора да е крв,“ рече, кога ме забележа дека сум влегла во просторијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не е,“ реков. „Крвта е црвена, ова е кафена боја.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас не се чувствував добро и лежев во креветот кога во собата влезе една од дежурните сестри.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Коритата ги ставија на средината од просторот помеѓу двата реда кревети, а казаните покрај коритата. Потоа излегоа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гледаат кон тушевите, таа и децата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но, мислев на останатите,” рече доктор Гете, покажувајќи на останатите во просторијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Попладнето Клара отиде во просторијата за плетење, каде требаше да ги помине работните часови за тој ден.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Половина час потоа, во просторијата која ни беше спална, група млади луѓе донесоа неколку големи празни корита и покрај нив - казани полни со вода.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една жена легна на празниот кревет.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Зошто не ги пуштите дома оние кои сакаат да си одат?,“ го праша Клара доктор Гете едно попладне во просторијата во која плетевме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Затоа што нивното место не е таму, туку овде,“ одговори доктор Гете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога се приближивме до него, тој ги подотвори очите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нужда вршат среде просториите, и има измет на подот и по ѕидовите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мирисите на старо во просториите, миндерите, долапите, резбата на таваните, долапчињата, синиите и другите старински предмети, го натлачија Сликарот со необично чувство, кое не можеше да си го објасни.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тогаш во просторијата ненадејно влета младиот - и „во ерата на распаѓањето на сите традиционални вредности”, како што велеше неговиот омилен универ­зитетски професор - пофално лево ориентираниот - господин Тони, кој побара, под еден, поширока елаборација на проблемот граѓанско-рурално, и, под два, подобра метафоричка контрала, помалку елипси, контигентност и јасност, ви се молам, културата ја сфаќам како канадска река низ која пловат совршено подготвени за понатамошна обработка трупци.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
На балконот е ладно, куче да врзиш ќе избега, тој пуши затоа што во просторијата во својот дом одлучил да не го загадува воздухот, всушност, да не им го загрозува здравјето на децата и на жената.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тој читаше од пиесата додека на магнетофонот-ленташ се снимаше неговиот глас и секој шум во просторијата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Уште еден “странец” од овој темат, Џорџ Легреди, престојуваше во Скопје, исто минатата година, претставувајќи го својот суптилно ингениозен ЦД-РОМ, “Анегдотска архива од студената војна”. во просториите на овдешниот Сорос центар за современа уметност.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Предложи чинот на венчавката да се изведе во просториите на болницата, што со восхит беше прифатено од персоналот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Држејќи го цврсто за долгите, тенки ременчиња, одам од просторија во просторија.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Седиме јас и сестра ми во просторијата исполнета со јад и немир.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И мебелот во просториите е украсен со кучешки кожи.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Но за потребите на дворот и високите достоинственици ќе се увезува оригиналниот кинески порцелан, којшто денес може да се види изложен во просториите на некогашната царска кујна на дворецот Топкапи сарај во Цариград.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски го пронајде податокот, кој со нетрпение чекаше да му го пренесе на Татко, дека според бројот на кинеските експонати (10700), Топкапи Сарај се наоѓа на трето место во светот (по пекиншкиот и дрезденскиот музеј).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И тоа беше ужасно опасно, но во просторијата барем немаше телекран, во што се увери уште кога влезе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На масата лево од Винстон, малку зад неговиот грб, некој зборуваше брзо и непрекинато, остро пљампање речиси исто како гакање на пајка, кое се пробиваше низ општата врева во просторијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ што забележа беше дека во просторијата има две мали маси точно пред него, секоја покриена со зелена чоја.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На бојното поле, во просторијата за мачење, на бродот што тоне, целите за кои се бориш секогаш се забораваат, затоа што телото се надувува додека да го исполни универзумот; па дури и во моментите кога човек не е парализиран од страв, или кога не вреска од болка, животот е борба од момент до момент против гладот, или студот, или бессоницата, против вознемирениот стомак или болката во забот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше необично тивко за толку многу луѓе во просторијата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Дежурниот службеник во просторијата за посети влезе во кабината и ѝ даде знак на Деница дека времето за посета веќе е завршено.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Дежурниот службеник во просторијата за посети ѝ покажа на Деница дека треба да влезе во кабината број 9. Таму веќе седеше Круме Волнаровски.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Борко се движи во просторијата лево, зад полуотворената стаклена врата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Кога ќе излезев од хотелската соба знаев каде ќе те најдам - во просторијата со автоматите.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Се нервираше и шеташе цело време во просторијата каде што чекавме.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Потоа, задржана е обврската на инспекторот, веднаш по влегувањето, за своето присуство да го извести работовод- ниот орган, односно законскиот застапник или друг овластен работ- ник на работодавецот (чл. 11, ЗИТ/85 и чл. 10, ЗИТ/97), но од 1997 година тоа е условено само во случај наведените лица да се присутни во просториите на работодавецот.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Во врска со постапката на инспекција, инспекторот го задржа правото во секое време на денот и ноќта, да влезе во просториите на работодавецот, без претходно најавување (чл. 11, ЗИТ/85 и чл. 10, ЗИТ/97).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Влезе во просторијата каде блиските ги дочекуваа патниците.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во четвртокот се собраа луѓето во селската амбуланта сместен а во просториите на Месниот фронт за да го пречекаат реонскиот доктор Татули кој доаѓаше од градот и да бараат лек.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Влетувањето на Чана во просторијата ја раздува мислата од нејзината глава, продолжението на она дека нашето е во нас, односно она што сме поминале дотука дека останува само и единствено во нас и секогаш кога ќе го разбудиме, кога ќе го боцнеме со врвот од копралата тоа џвргнува на сите страни, те замелушува, ти ги одзема сетилата, те заслепува и тогаш не знаеш ни што правиш ни каде си, ни кој си.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На овој дел од разговорот Петра навистина пропаѓа во сонот, и од тука до утрото е темница во нејзината глава каква што владееше и во просторијата, ама првата бледа светлина што удри низ дупката за џам ѝ ја поврати синоќешната слика па затоа се поткренува внимателно и го бара Костадина, а на местото каде што го гледаше веленцето притиснато, нагмечено, претворено во широко седело.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кокошките ќе се раскокодакаат, ќе претаат со нозете, ќе ги шират крилата, ама не ќе можат ништо да сторат, ќе дозволат да бидат однесени во просторијата под плочата каде што Чана веќе приготвила легало за неа и за нејзините пилиња веднаш до другата просторија во која ја смести својата мајка , нејзините бовчи и себе си.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Колку што се разбиструва сивилото во просторијата, толку потемнува нејзиното лице.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во една таква шамата не ги ни чуја шлапкањата надвор по вировите, ама кога во влезот се растропаа котлиња кога некој не ги погоди басамаците и бапна во темницата, многу глави се свртеа кон влезот во просторијата на кој немаа ставено препрека.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Денот го завршија пред ќумбенцето во просторијата кај Петра, поткаснаа од она што уште го вртеа во торбите, се напија и топол чај, а после Чана ја црпна мајка си и отидоа од другата страна на ѕидот да го дочекат сонот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Додека стоев така, во некаква стража пред животот на Мајка, во просторијата влезе еден лекар, во бел мантил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ах, проклет Наќо... - се возбуди и калуѓерот и почнаа обајцата да трчаат кон Наќо кој веќе влезе во просторијата која имаше излез и кон другиот двор накај шталите, но вратата беше заклучена.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Значи, според она што го видов во просторијата каде што се втурнав неочекуван од никого не можев да откријам ништо повеќе од она што го наслутував: во канцеларијата беа сите тројца, и уште оној несреќник Грофот, за кого само ќе речам дека се стаписа кога ме виде токму мене и згора на тоа со револвер в рака.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но не го симна погледот кон мене туку погледна кон докторот Јовановиќ бидејќи во тој момент докторот беше втрчал во просторијата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ја најдовме Загорка Пеперутката! Долу, покрај реката.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Она што ќе се насели во просториите на нашиот сон, сè едно во кое време се случувало тоа, не можеме тукутака да го парчосуваме и да ги искористуваме само оние делови што нам ни се чинат прифатливи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Вие вистински имате присуствувано на арената во циркузот што го спомнувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веројтно и не помислуваше дека станува збор за неговиот револвер што овојпат го беше заборавил на ременот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Го забележав и Самоников но тој сега седеше во просторијата во која седев и јас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Од службеникот на влезот беше упатен во просторијата бр. 103.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Вратен од некаде, тој во просторијата со тркалезни отвори, не чувствуваше потреба да излезе дури ни на балконот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Неуредна соба, со стуткана постела, во дното дреме мачка (црно-бела, поради маската на лицето се вика Зоро, иако е женска).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во просторијата (според распоредот на мебелот, сликите по ѕидовите, цвеќето во саксиите се работи за гостинска соба) е скоро жешко, но насетувам, не само поради огнот кој татни во печката, дека ноќта е вагнеријански бурна.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Се тресеше учителот стиснат со жена му и син му во просториите на училиштето, се тресеа и селаните што тајно преку учителот им носеа храна на неколкуте српски војници скриени во училиштето кои ја имаа изгубено врската со својата единица при повлекувањето за Албанија.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Можете да го сфатите колебањето, кое како да надоаѓа и го спречува лицето да влезе во просторијата, бидејќи ходникот, како што е направен, дава речиси театарска глетка, и го нагласува чувството дека човек откако ќе влезе ќе остане упадлив спрема заднината.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Опремата сјаеше зад шанкот, месинганите шипки се жолтеа од одбивачкиот сјај, и сѐ мирисаше на дезинфекционо средство. Бевме сами во просторијата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„На што мислиш?“, прашав, со устата леплива од истопениот маршмелоу и карамела.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Мислам на тајландска кујна, на седиштата во кино, на женското WC, до Бога...“ „Тајландска кујна?“, не разбирав.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Шишман навистина беше се сетил, но токму кога сакаше да се покаже виде како еден од четворицата офицери, користејќи го моментот, украде карта од купчето на средината па вчудоневидено ја подаде главата напред и веќе заборави како треба да рече кога ќе влезе во просторија каде што има претпоставен.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Јани го внесе во просторијата во која ќе се држи конференцијата и отиде да „брка“ други „организациони“ работи...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога Едо и Петра останаа сами во просторијата, тој рече: „Па сега и мене ми е дојдено времето. Само јас ве задржувам!“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Состанокот на Дисциплинската комисија да дирекцијата на ЈугоМак во Битола се одржуваше во просторијата за состаноци, поголемка соба, шест на четири метра (подоцна Паца која ангажирано соработуваше, го корегира зашто просторијата била осум на четири и пол метра).
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Повторно ја затвори вратата и влезе во просторијата на десната страна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа мене помошникот ми го кажа во просториите на котелот за парно греење.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во просторијата владее тишина поради чувството на неудобност кај публиката и тремата што ги имаше обземено членовите на Дисциплинската комисија.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се почувствува збунет како невешт режисер пред масата филмски ленти со кадри и секвенци на обесени на безмолвни филмски ленти околу него во просторијата на монтажа. Во случајот празни, без слика.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во просторијата се појави Иле Маленко – Брзакот, онаков каков што сите го знаеја, но сега со рацете на грбот, во лисици, со изразито набрано чело и оѕверен поглед; подзастана, брзо подпогледна в лево и в десно и, бидејќи во недоумица, не се помрдна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Додека ова го кажува една жена со свиена коса горе над темето, Чана си ја стискаше устата со големата дланка за да не ждригне нејзината смеа од која исто така можат да се исплашат луѓето што тогаш беа во просторијата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Значи, бев многу свесна иако крајно замелушена во тивката атмосфера, притоа сама во просторијата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Така јас останав сама во просторијата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)