во (предл.) - самица (имн.)

Нејзините фотографии се појавуваа по весниците поврзани со зборот анархија, беше упадлива по својата неупадливост – наместо деликатните фризури на тоа време нејзината коса беше едноставно кратка, наместо фустаните со тантели, машни, вештачки цветови, и ленти, беше првата жена во Виена која носеше панталони.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Одеше во предилниците и ткајачниците, и ги убедуваше жените да ѝ се придружат во борбата за исти права со мажите, за право на глас, и за можност за политичко дејствување, а полицијата ја приведуваше; ја осудуваа на лежење во самица сѐ додека брат ѝ не измолеше да биде ослободена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие можат да го држат со години во самица, можат да го испратат во работен логор, можат да го ослободат за извесно време, како што правеа понекогаш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се плете пајажината на векот Во проѕирната душа На вселената И ѕвер рика ноќва И плачам ноќва Цицајќи ѕвездено млеко Од боската на Мајка Јас сам Во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Сам во самица Составен од изохипсите на векот Се молам, Ве молам, ближни мои, Да го заробиме сонот за жешката магма И да сонуваме, да сонуваме Повторно раѓање.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Црното млеко на ноќта Ми ја криеше раката Дигната високо, Превисоко, До патецот над челото на Мајка, На разделот на косите нејни Што сега ги плетам Сам во самица Самувајќи.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Прогонет сум во себе Од себе Од пепелта на огништето Што цел век го носам во грст Надежи, о, надежи Во самица Додека сум сам Во зора заѕидан од четири страни.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Го барам лицето на каменот, Каменот на моето лице Го барам Сам во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Јас сум сам пред каменот Отворена книга Што самува во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
1.1 Ми ставија круна од камен Со девет камени приказни Што ми тежат девет дни и девет ноќи, А јас сум деветвековен Со иста крв и со иста мисла, Со исто месо од камен Што паѓа кон височините На ова самување, На ова патување до себеси, Во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Се препрочитувам Себеси Во самица Во темна шума Во мене.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
7.4 А таму Мајка седната со скрстени раце Ја чита молитвата за празникот на Тишината На кој, јас знам, света вода ќе дотече Вода што говори Вода што ќе рече: Би небичас И се роди човек Во самица Сам.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
8.2 Орелот ми го краде небото, Змијата ми открива историја од сенки, Јас сега сум камен, Сам во самица, Неподвижен.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Додека самувам Сам Во самица. Дрвото на животот го паметам Како дете во утробата на векот.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
А јас секогаш бев свртен кон Исток Оти оттаму се покажуваше ликот на Мајка Или само така ми се чинеше Во погледот што завршуваше слепо Од силна светлина Додека ме крштеваа во бунило И ме наговараа да го минам прагот Да станам Свет во Светот Што сега како жарче ми свети Додека сам самувам во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
1.2 Ги страдам книгите Со деветте дена на Деметра, Обиколувајќи го светот Сам Во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Ве имам за најблиски Оти сум сам Во самица Пред чиј катанец Свивате колено Со молитви За сродство со изворот.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
И велам: Еве го Ангелот Се качува на коњот Ќе одлета без мене Ќе одлета без себе Додека Сам Самувам Во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Сега и таа самува Со мене Во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Падна на подот Како строшена карпа Со судба клета Сам во самица да самува. Дигна тешка прав И прав се стори.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Како згрчена дланка ќе го сокрие во себе. а тој ќе знае дека акордот е сонуваната болка. тој акорд треба да остане таму, под клуч, в самица. никогаш повеќе луѓето да не сонуваат ножови, никогаш повеќе да не го чујат чемерното крцкање на прстите, стиснато околу неиспеано грло.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Полесно е ако не си сам в самица, ќе признае. таму нема со кого да се спријателиш. што би сакале во таа темна празнина пепертугите?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Шефот на полицијата, кој бил пријател на татко му, откако го прочитал писмото го затворил малиот Алфред во самица десетина минути, зборувајќи му нешто како: „Еве што им правиме на лошите момчиња”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Поради премногу долгата брада, го прогласи мажот на Ирис за политички неподобен и го затвори во самица.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Можам да се носам со било која ситуација. Можам да излезам на крај.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа беше само чиста кутија со ништо друго освен душек.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ме ставија во најлошиот затвор во кој сум бил, и бев во самица година и пол.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас реков, “Правете што морате, но јас сакам да бидам таму под моето сопствено име.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Единствениот контакт што ги имав со човечки суштества, беше пет пати дневно, кога можев да слушнам како некој доаѓа низ ходникот, го отвора, “свинското грло” и ми подава храна.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој рече, „Добро. Ќе мораме да те ставиме во самица.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Важно е дека јас насетив оти Уртето ќе го викаат со намера, ако не им признае тоа што ќе го прашуваат, да го стават во самица.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Нѐ фрлија в карцер, во самица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во самицата ми е исто како надвор, а може и полошо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)