во (предл.) - селанец (имн.)

Пишувајќи за животот на Делчев, писателот користи и повеќе познати анегдоти и духовити досетки низ кои се открива итроштината и неустрашливоста: излегувањето од опколениот град како мртовец, влегувањето во Солун кога е преправен во селанец чија кошница е полна со велигденски јајца, па како главен инженер за изградба на патишта, чуден трговец, или пак сцената кога седи и пие кафе со главниот скопски дервиш.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Германскиот офицер искомандува. Војниците ги свртеа револверите, пушките и шмајзерите во селаните.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Народот од нас чека помош и заштита. Тој што станал комита, не е орач. На комитата пушката му е плугот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
— Пак тргна од чибукот и се загледа во селаните каков впечаток оставија неговите зборови.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стојан недоверливо гледа во селанецот, во неговиот мал, подвиткан нос, размислувајќи на каква птица тој личи. Не може да се сети и се лути.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)