во (предл.) - тавче (имн.)

Со тава од фурна, со печено месо на жар, со риба пржена во тавче, со домати и пиперки, и со лубеници, кои овде лете ги има многу.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Го здогледав уште она пламенче во тавчето со балкански гасови, го здогледав и видов како скочи и изгасна од догореност и во истиот момент српот и чеканот изгледа се вкрстија да го симболизираат чинот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Јас, будала, се средив, се намирисав и се враќам во постела, а тој, како да ми е брат, спие!”, се јави сопругата негова, а цариничката слатко се изнасмеа и, пак погледнувајќи нагоре, викна: „Стави во тавчето зејтин, не штеди!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Особено она, петлено, не сакам да се најде во тавчето на некој градски гладник.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се надевам дека ќе го вратам дома.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Гостилничарот ни ги раздели по чиниите и почека да ги отвориме за да ги полее со червишот што беше останал во тавчето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Во тавчето не е проблемот“. „А во што е проблемот, жити ја?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Во тоа дека тавче ориз нема во фурната“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)