Кога ќе се смиреше, по испиеното кафе, во утеха ќе си префрлеше дека сепак не е негова работа да си го цепи умот за далечната иднина, за комунизмот, има за тоа поумни глави... ***
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Триесет навршив ете... Ми велеа сите Ист си ко дедо ти Вистинољубив, чист Така ми поминаа годините, дните – Во утеха дека сум бил алтруист! 1999
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)