во (предл.) - џунгла (имн.)

И тигрот в џунгла се скротува.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Додека ние се повлекуваме сомневајќи се, Енценсбергер елегантно го поентира својот поетски став.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
За разлика од философите, кои живеат од репродуктивната економија на теориските знаци, „литературата полноправно се движи во шума, во светот како во џунгла, низ која мора храбро да се пробива“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Очите на змијата, како скапоцени камења, без очни капаци, што не трепкаа и хипнотизираа, неколку минути останаа фиксирани на Милана, а потоа полека мекото тело почна да се одмоткува и да се лизга меѓу ластарите за да исчезне на другата страна во џунглата од растенијата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Грета: Ти си пострашен од горилите. Кога би те сретнале во џунгла веднаш би се искачиле на дрвја од страв.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Лобо: Баш си педер. (Се бричи) Да не билдам би сакал да сум влакнест како горила.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Време е да се стане. . . .како бесшумните крила на маларичниот комарец Анофил во мирната ноќ во џунглата. (Ова не е стилска фигура.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Бев во џунглата во која лавот му ја изеде сенката на Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Овардз, - викнав и јурнав во џунглата, кон непознатото село во кое живееше Карамба-Барамба, црнецот без сенка.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Јас живеев во џунглата. Сега сакам да видам малку свет.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Тој тогаш не ќе е како бивол без рогови, како папагал без крилја, како слон без сурла.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Што рече пред тоа, Роско пак истото го рече, а мене ми беше тажно и нешто ми раснеше в грло.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
А во џунглата можевме и ние да се исплашиме.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Врати му ја сенката на Карамба-Барамба, - викаа и скокаа околу мене.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Збогум Карамба-Барамба, и биди весел. - Збогум и пиши ми, - ми ја подаде својата рака Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Ќе појдам во џунглата и ќе му речам на лавот да ме изеде.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Ѕирнав од прозорецот што го нацртав на авионот и видов под мене, долу - слонови, лавови, зебри, жирафи, антилопи, носорози. Беа мали како желки.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Сепак се сетив и реков: - Ќе појдеме во џунглата.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Тој ја спушти меката дланка на моето теме и се насмевна.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)