во (предл.) - општествен (прид.)

Презен­цијата мора да се сфати многу посериозно од репре­ зентацијата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Заборав Дејствувањето на виенските Акционисти претставува радикален протест и пречекорување на табуата до таа мера што никогаш не било интегрирано во општествена или уметничка смисла, па поголемиот дел од апострофираната телесна уметност беше: „постојана провокација на општествените структури коишто реагираат со отфрлање - што е еден од главните ризици за уметниците по 1969 г.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во најдобрите времиња на фирмата, додека сѐ уште беше во општествена сопственост, таа броеше и до 50-на вработени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во текот на 90-тите години фирмата се приватизираше и оттогаш е во приватна сопственост.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Костадиновска работеше на позицијата градежен техничар. Претпријатието во кое таа беше во редовен работен однос функционира во градежниот сектор и се занимава со извршување на градежно-занаетчиски работи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
4) Воведување на допирот: промена на подрачјето сетила - теоретичари Ненапорниот влез на екстремните уметнички инсталации на техноартот, кои што инвестираат (пред сè) нови научни парадигми и информатички технологии за стимулирање на виртуелни светови, во општествениот систем на уметноста е факт, но таа новост никако не е без последици како за теоријата на уметничкото (философија на уметноста, естетиката) така и за науката која што размислува за општествената судбина на сетилното во доцниот капитализам (социологија на културата и социологија на life stile-от).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Не е чудно што затоа авторот бара паралела во развојот на генетиката и тоа во смисла, „можеме да ја прочитаме сегашната несреденост на уметноста како кршење на скришниот естетски код, слично како што можеме да го набљудуваме кршењето на генетскиот код при одредени биолошки неправилности“. 42 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
За да се вратиме на она што егото е, на вистинската стварност на која ⥊ е најблиско, мораме да го повратиме од состојбата на растуреност, обезличеност, апстракција, опредметеност, поствареност и така повторно пристигнуваме до тебе и до мене, до начините или стиловите на кои стапуваме во контакт едни со други во општествениот контекст.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тој е израз на еден силен плурализам на вредности, во својата полна слобода на избор и одлучување; иако досега вистинскиот европски дух - во создавање, во општествени групации - секогаш траел кусо, сепак бил можен само тогаш кога изразната сила на сите европски точки на духовна концентрација, па и ако тие се нарекувале Фиренца, Рим, Мадрид, Лондон, Париз, Минхен, Нирнберг, Виена, Брисел, Антверпен, Харлем, Прага, Варшава, Москва итн.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Едвард Сапир тврди дека ‘јазикот е еден водич во општествената реалност’ и дека човечките суштества се на милост и немилост на јазикот кој станал медиумот на изразување за нивното општество.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Имено, овде интенцијата на законодавецот е обештетување на лицата кои во несреќниот период на приватизација завршија како жртви на реструктуирањето на претпријатијата кои беа во општествена/државна сопственост.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Јас веќе сосема ги имав пленето сите во класот со мојата уметност на разбојот, и бидејќи изведував секакви вратоломни фигури на разбојот, бев еден вид општ херој (освен за Луција, која од инает не ми посветуваше никакво внимание; јас веќе реков дека тој инает тогаш не го сфатив онака како што требаше, како маскирана наклонетост, оти бев во бестрага чесен и неупатен во општествено верификуваните ритуали на маскирање на чувствата, па за мене инаетот значеше – инает и ништо повеќе).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Токму тука Ахил ја изнесува намерата да одбие каков и да е материјален надомест за општественото унижување и за емоционалната штета што ја истрпил од Агамемнон.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ќе тврдам дека преобразбата на хомосексуалноста од сексуална перверзија во општествен идентитет и самите политички потреби на геј-гордоста се увојничиле против секакво сериозно геј-испитување на внатрешниот живот на хомосексуалноста – особено на оние негови несексуални димензии за кои хомосексуалците сѐ уште не се сигурни или кои сѐ уште им предизвикуваат нервоза.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од машко геј-гледиште, создадено токму поради неизземеноста од таа нужност, сѐ во општествениот свет е и изведба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако ништо друго, Најмила мамичке барем сведочи за пресудната улога на изведбениот елемент во создавањето на особеното задоволство на мелодрамата. ‌Сцената со генерацискиот судир во Најмила мамичке не ја турка само до крајни граници театралната екстравагантност и бунилната претераност на глетката на поштукнатата мајка во Милдред Пирс, нудејќи ни кампско задоволство на преувеличена изведба изведена заради изведба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А оптекот и споделувањето во заедницата на тие настранети мигови како да играат пресудна улога во општествениот процес со кој луѓето, и оние што се стрејт и оние што се геј, се иницираат во културата на машката хомосексуалност, ја препознаваат како таква и постепено создаваат смисла за личен и културен идентитет – макар колку за да присуствуваат на фестивали како што е Вигсток.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но немаат често свесна свест дека општественото суштествување им е изведба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Самото нејзино постоење го драматизира функционирањето на културниот поредок, а не на природниот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па, сепак, Милеровото читање не важи непосредно за Милдред Пирс со истиот степен на веројатност и цврстина со кој важи за Циганка.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите, најпосле, се исклучени од високата сериозност на трагедијата.311 За нас нема место во нејзиниот егзистенцијален јад – иако мораме да се носиме со штетноста на културната надмоќ на жанрот, што значи дека неизбежно мораме да создаваме (дисидентски) однос кон неговата прагматика, вклучително и кон општествените и емоционалните конвенции, вредносните хиерархии и структурите на чувствување што трагичниот жанр ги мобилизира и ги зајакнува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сексуалната различност и дисидентност веројатно може да биде појдовната точка за покатегорично, посвесно, попрагматично застранување од природата и од сѐ што во општествениот свет важи за природно. ‌„Секогаш кога говорот или движењето или однесувањето или предметите покажуваат извесно застранување од најдиректниот, најполезниот, најмрзеливиот начин на изразување или суштествување во светот“, напишала Сузан Зонтаг пред речиси педесет години, „можеме да сметаме дека имаат ‘стил’“.473 Без стил или облик, нема такво нешто како култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нема да ни овозможи да оствариме понастран свет сообразен со нашите копнежи, желби и мечти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Адам допушта дека „можеби не постои едно единствено универзално предгеј-искуство“, но укажува дека сите тие културни активности и силната привлечност што ја имаат „сепак упатуваат на низа од основни искуства со силен екот кај геј- и кај потенцијално геј-мажите кои го надминуваат поимањето на ‘геј’ како ‘само’ општествена конструкција или дискурзивен ефект“.377 Од каде се тие основни искуства?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А во општествен и симболичен систем во кој родовите разлики систематски се поларизираат, дихотомизираат и се претвораат во бинарни спротивности, секој гест што укажува на одбивање на конвенционалната мажественост сигурно ќе се чита како женствен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Екстатичното обожавање на дивите од светот на операта или од светот на популарната музика можеби не е баш најбуч-работа, но тоа не значи дека е женствено – во смисла на тоа дека жените како група голтаат изведби на Марија Калас или на Џуди Гарланд во иста мера во која ги голта Руфус Вејнрајт или дека се јатат на опери како што се јатат околу тезгите со шминка или дека собираат спотови од Шер или од Мадона од страв да не ги сметаат за неженствени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А потоа се труди да ја сврти таа положба во своја корист. ‌Зашто геј-мажите, како прво, горе-долу нема што многу да се плашат од дисквалификациите што ѝ се лепат на мелодрамата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За геј-мажите, тогаш, задачата да го преведат чувството во општествен израз содржи невообичаено потешки предизвици кога чувството за кое станува збор е еротско.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Педерство што ќе се сподели, што се пренесува на еден заеднички крајолик на мечтата, кое сочинува цел еден свет и кое станува универзално, е педерство што веќе не нѐ определува како поединци, не ни го валка идентитетот и не нѐ изобличува ниту во лична ниту во општествена смисла.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Има нешто во особениот звук на гласот што треба да се произведе и нешто во општествените значења што му се припишуваат на видот на гласот што треба да го постигне тој звук, што изгледа ги привлекува машките геј-исполнители – или го вади на виделина настраниот потенцијал на пејачот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Што ќе објасни како протогеј-субјектите се здобиваат со геј-култура речиси како да им е мајчин јазик, како да им е навистина домородна култура?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби се разграничени, но не се одделни; попрво, тие меѓусебно се сочинуваат.220 Таа двојност, таа двостраност на општественото постоење, не е онтолошка двојба, туку единствена композитна природа, внатрешно својство на нештата.221 Играњето улога е начинот на кој се постои во општествениот свет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие не си ја доживуваат желбата како доказ за својата човечка дејственост, како потврда на природноста на нивната човечка природа, како израз на нивната спонтана усогласеност со природниот, даден свет.469 Не можат да ги восприемат своите инстинкти, своите емоции, своите копнежи и похоти како зададени поставки на универзалната човекова природа, како очигледни, нагледни и сосема усогласени со начинот на кој нештата си се по природа – накратко, со човечката природа. ‌Многумина хетеросексуалци се отуѓени и од хетеросексуалната култура, од културата на хетеросексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се зафаќаше со иницијацискиот процес што им е присушт на машките геј- заедници, а преку кој геј- мажите ги подучуваат другите геј- мажи како да бидат геј – не со тоа што ќе ги воведат во геј- сексот, а уште помалку така што ќе ги заведат и наведат на него (геј- мажите веројатно веќе се имаат изобилно впуштано во секс и пред да се сместат во општествениот свет на геј- мажите), туку попрво со тоа што ќе им покажат како да преобразат низа хетеросексуални културни ствари и дискурси во носители на геј- значење. ‌Со други зборови, целта на курсот беше да се испита како дејствува културниот пренос во случајот на сексуалните малцинства.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Маж кој чувствува хомосексуална желба нужно се става во положбата на сексуален субјект и во општествената улога на жена, сигурно според перцепциите што другите ги имаат за него и – барем на некое ниво или до одреден степен – според неговата сопствена перцепција за самиот себеси.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Трагичната нужност да се прифати, наместо да се отфрли, неминовниот расчекор помеѓу чувството и неговото изразување ја дава поентата на прекорот што Ајант му го изрекува на Ахила во Деветтата песна од Илијадата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бродвејскиот мјузикл, така, ги научил своите протогеј-зналци дека нивната восприемчивост за гејството на тој жанр можат да ја изразат само под услов на сопствена изолираност и скришност. [Ниедно момче] никогаш не било толку надвладеано од својата страст [кон бродвејскиот мјузикл] за да заборави да води сметка за тајноста во која уживало во него, а ако и заборавело, ако некогаш... нешто, ете, случајно доволно му го одвлекло вниманието, па да заборавело да ги превлече завесите пред својот настап [односно кога пеело и танцувало на албумите од првата бродвејска постава], поради што другите маалски момчиња успеале да го фатат на дело како сочувствително трепери со нумерите што ниту тоа ниту тие никогаш не ги гледале, бргу сфатило – и тоа предоцна – дека чувството на срам му било дадено, како и нагонот за повраќање во грлото, да му биде опомена да се варди од општественото понижување што, сигурно, ќе настапи ако некогаш му падне на памет да биде толку шашлив оптимист, што да го пренебрегне. (11) ‌Практиката да се слуша и да се пее во придружба на снимки од бродвејски мјузикли ги научила оние што уживале во тоа една претпазлива поука за срамот, всадувајќи им свест за невозможноста геј-желбата и геј-чувството некогаш да се преведат во јавен израз и во општествено одржлива стварност – како и изострено сознание за опасноста што ја повлекува и самиот обид да се стори тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа несразмерност, укажува, е истовремено и последица на човечката смртност и генеративен извор на симболичните општествени норми чие обештетувачко фунционирање ги дава единствените средства за премостување (но не и за затворање) на јазот помеѓу човечкиот субјективитет и човечката општественост: … и од убиецот зар на братот ќе земе или за своето дете убиено откуп си прима; та си останува оној, што отплатил многу, во градот, овој пак срцето своје и гордиот дух ќе го смири, кога ќе добие откуп; а бозите в градите тебе лош и непомирлив дух ти ставиле... (Хомер, Илијада 9. 633-637; прев.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, тука не се работи за бината, а и таа не ја претставува мајката како лик што му овозможува на своето дете скапоцено место за влегување во изведбата на општествено валоризиран идентитет. (Напротив: Милдред се венчава со Монте за да ѝ даде на Веда шанса да избега од унижителната нужност да исполнува нумери од мјузикли на некоја кабаретска сцена пред машка публика.) Несомнено е дека сцената со насилниот судир меѓу мајката и ќерката во Милдред Пирс му нуди на геј-гледачот кампска пригода да броди низ трауматичната возможност да се доживее отрфлање од мајката и, со тоа, општествена обездозволеност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напротив, тоа било... животна улога. ‌На тој начин Најмила мамичке ретроспективно внесува во Милдред Пирс елемент на неавтентичност што веќе е имплицитна во драматичната поставка, во одигрувањето, во општествениот израз и во јавната изведба на секоја страсна емоција. 14 ОД ТРАГЕДИЈА ВО МЕЛОДРАМА ‌Емоционалната неавтентичност може да биде погубна за трагедијата, но таа не ѝ штети на мелодрамата, а не ги упропастува самодоживувањето и културата на геј-мажите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Свесната свест на (некои) геј-мажи самата е суштина на тој клинамен, на тој отклон од привлечната тежа на очигледното, на начинот какви што се работите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Општествената еднаквост на геј-луѓето сама по себе нема да го направи светот геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сите овие културни облици или жанрови во нашиот свет потесно се поврзуваат со женственоста отколку со мажественоста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Машката геј-култура се решава – добро, баш и нема некој избор, но вади најмногу што може од една лоша ситуација – да си ги смести приврзаниците во општествена и емоционална положба што еден сложен сплет од испреплетени културни кодови и естетски практики ја означил како место на мелодрамата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, во едно хомофобично општество, секаков израз на чувство побуден од геј-сексуална желба или љубов ќе се доживее како несоодветен, екстравагантен, валкан, гротескен, претеран, театрален – а, со тоа, како изведбен, а не како автентичен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само отстапувањето од зададеното може да создаде култура и да го даде растојанието и оттргнатото промислување кои се нужни за културна дејност. ‌Во извесна смисла, хомосексуалноста е култура. ‌И ете зошто му требаме на општеството. ‌Каде би биле без пронигбите, без безобразлукот, без нетрогнатата критичка интелигенција што ја дава геј-поткултурата?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Самото тоа не е она што ја обликува геј-културата. (Тоа навистина може да заврши.) Ја обликува тоа што живееме во општествен свет во кој хетеросексуалноста си ја задржува силата на норма.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како е возможно процесот на социјализација во културната практика на хомосексуалноста да започне долго пред да созреат субјектите на акултурацијата доволно за да стапат во машките геј-заедници и да учествуваат во општествените размени на машкиот геј-живот?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сосема се согласувам со Фелоус дека честопати во стереотипите има вистина – „Колку и да изгледаат ветво“, вели Фелоус, „геј-стереотипите се корисни за испитување на природите на геј-мажите “ (246) – но кога таквите стереотипи ги претвора во архетипови (х, 247) и во вистини за нашата природа, Фелоус премногу полага верба во клишеата, во општествените фантазии за мажественоста и за женственоста кои ни изгледаат очигледни и точни само затоа што се сообразни со распространетите, општоприфатени поимања на полот и на родот, поимања што излегуваат крајно некохерентни штом ќе ги разгледаме одблизу.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За разлика од хетеросексуалците со нормални желби – кои (да се послужам со зборовите на геј-поетот Френк Бидарт) „живеат како, иако она што го/посакуваат е токму она што од нив/се очекува да го посакуваат, божем тие самите да посакуваат“ – геј-мажите не можат да си ја побркаат желбата со некаква потврда и ратификација на нивниот субјективен суверенитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сексуалната желба за полово конкретен вид објект е израз и на сексуален субјективитет и белег на родов идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Причината поради која е добро да му се одолее на запаѓањето во конвенционални начини на размислување за родот, начини какви што постојано промовира родовата идеологија на нашето општество, е што инаку ќе бидеме склони да прифаќаме, без соодветно да ги разгледаме, многу невистинити претстави за жените и за мажите кои би ги сметале за крајно неодржливи кога не би се совпаѓале со поларизираните концепти на родот што ги зајакнува родовото стереотипизирање претставувајќи ги како чист здрав разум.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Разликата не е во општествените премрежиња и стварните степени на „природност“, туку во свеста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Приговарајќи дека Ахил е „тврд“, Ајант изнесува радикален аргумент што го признава несразмерното растојание во општествениот живот меѓу она што го чувствуваме и она што можеме да го сториме во врска со тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа го покажува и начинот на кој Џоан Крафорд ја прикажува Милдред Пирс како изведба, во смисла на тоа дека открива колку и самата Крафорд, далеку од маченичка поради својата беспомошна, самопожртвувана посветеност на ќерка си, всушност, во Милдред Пирс дивно лажирала.310 Штом камерите ќе престанеле да снимаат, Крафорд – а не ќерка ѝ – била таа што, всушност, ги влечела конците. ‌За Џоан Крафорд, излегува, долгото мачно мајчинство не било абјектна несебичност, како што укажува Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа е однатре, нужно на страната на културата. ‌Зашто, што е културата ако не отклонување од природата, од зададеноста на светот, особено од зададеноста на општествениот свет, од очигледноста на човечкото постоење и од сето она што има врска со него, а што непромислено го земаме здраво за готово?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа, жариштето на анализата нема да биде во социологијата на вкусот, во етнографијата на посебните сексуални заедници, во односите на конкретните публики на популарната култура, во дејствувањата на масовните медиуми, во општествената нееднаквост, во структурното насилство и во играта на моќта – што можеби ќе изненади некого, со оглед на тоа колку многу можат да придонесат тие подрачја на проучување кон разбирањето на машката геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На пример, машката геј-култура ги валоризира изведбата и играњето улоги; ја негува мелодрамата; покажува фасцинираност од конкретен стил или од конкретен начин на суштествување кој го определува посебна смеша од гламурозност и абјектност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Полезноста на Милер за нас е од поопшт вид. ‌Милеровата анализа е корисна за лоцирање на значењето на отфрлањето од мајката во општествените кодови на изведбата и во сексуалните политики на спектаклот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Токму сиот тој културен систем на родот, на моќта и на жанрот, политиката на емоцијата што тој ја создава и ја одржува, како и разликите во положбата, класата и статусот што се втемелени врз него се она што се обидов да го опишам во претходното поглавје. ‌Машката геј-култура, обележана со преземањето на женските мелодрами како Милдред Пирс, може да се сфати како инстинктивен одговор на тој систем и како стратегија за отпор кон вредностите што ги крепи.312 Тоа е значењето на мелодрамата како геј-стил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нагорничавиот пат по кој мораат да се искачуваат геј-мажите за да се здобијат со прифатеност и еднаквост е најстрмен кога минува низ подрачјето на еротското чувство и на романтичната љубов.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа, таа не треба да се побрка со бришење на субјективната геј-особеност и културна различност, а нема ни да доведе до нивно бришење. ‌Гејството и понатаму би било отклон во однос на културната норма, во однос на начините на кои живеат повеќето луѓе или на кои очекуваат да живеат и на општествено-културните облици што ги добиваат нивните животи и кои се стремат да ги добијат. ‌Тоа што ги прави геј-луѓето поинакви од другите не е само тоа што сме дискриминирани, малтретирани, што нѐ сметаат за болни или за изопачени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Или, поконкретно, како учат геј- и протогеј- децата да се впуштаат во толку канонски машки геј- културни практики – како тоа толку течно го проговоруваат јазикот на машката геј-култура, небаре им е мајчин – на толку кревка возраст, а да не ги одгледувале уште од колепка геј- мажи?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па, тогаш, разбирливо е што машките геј-културни практики – кои за мажите промовираат и шират нестандардни начини на суштествување и чувствување, кои прекодираат парчиња од главнотековната хетеросексуална култура со дисидентски или со нетипични родови значења и кои ги подучуваат другите на тој општествено девијантен и опозициски етос – велам, навистина е разбирливо што таквите практики може да направат да изгледа дека геј-мажите имаат својства и одлики што општо земено ги имаат девојките и жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога страсната заинтересираност на некој маж за конзервација на историски предмети или за реставрација на дела од некој период се доживува како знак дека тој го има „психолошкиот карактер на жените“ (да се послужам со формулацијата на Едвард Карпентер), тогаш општествениот јазик на родот набрзина се преведува како природна стварност на полот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А колку помалку машката хомосексуална желба се пројавува на таков агресивен, фалусен начин, толку поповрзана ќе изгледа со некоја женствена родова улога. ‌Ова значи дека родот и сексуалноста се строго поврзани.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Такво некое чувство неминовно подлежи на опасноста да се доживее како смислено, одиграно, натурено во лицата на луѓето, неавтентично или (со еден збор) наместено.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако си се родил со машки гениталии, вели логиката, ќе се однесуваш на машки начини, ќе посакуваш жени, ќе посакуваш женствени жени, ќе ги посакуваш само нив, ќе имаш секс на активни и продирачки начини што се сметаат за нормални и во рамките на официјално пропишани контексти, ќе се сметаш за хетеросексуалец, ќе се идентификуваш со други хетеросексуалци, ќе веруваш во супериорноста на хетеросексуалноста, колку и да сакаш да бидеш толерантен, и никогаш нема да смениш ниеден дел од овој пакет од детството до староста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со такви пресечени корени во општествената отфрленост и маргинализираност, традиционалната геј-култура сигурно ќе овене.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Голем дел од она што го напишав тука за машката хомосексуалност – за нејзиниот статус како особен општествен облик, за нејзината изведбеност, за нејзината неавтентичност, за неможноста на еден општествен идентитет да ја долови желбата што го дефинира – може да се каже и за хетеросексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Истовремено, повеќето такви мажи си ги задржуваат општествениот статус и чувството на субјективна овластеност што им припаѓаат на сосема полноправните мажи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
127. Како голем аналитичар на конкретната историска ситуација и на значајните процеси во општествениот развиток на Македонија и на Балканот, Мисирков ги согледал и идните односи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
126. Како голем аналитичар на конкретната историска ситуација и на значајните процеси во општествениот развиток на Македонија и на Балканот, Мисирков ги согледал и идните односи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бил на разни функции во општествениот и културниот живот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Со тежиште во номиналната тематика, со промените во општествените услови, со појава на нови автори се проширува и кругот на теми, што сатирата ги зачнува.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Естетска категорија, полноважна и дури повитална од другите, така наречени „чисти“, праволиниски и како такви, сами по себе многу повеќе оддадени на фикција.) okno.mk 213
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Таа потреба се должи на неколку факти: - прво, на фактот дека расказот е книжевен вид во којшто се отсликуваат моќни и заводливи слики на светот; - второ, расказот е простор на свежи и живописни слики на современиот свет, па поради тоа е актуелен и алузивен, некогаш хумористичен и ироничен; - трето, расказот како жанр, стилски и јазично, е отворен за уметничко играње со сеќавањата, со имагинацијата и со мечтата на човекот (фантастични, чудесни и лудистички раскази); - четврто, расказот е облик податлив за различни и за широки читателски популации, затоа што од една книга на добри и одбрани куси раскази не се очекува да биде прочитана одеднаш како неделива целина, туку со паузи, а од секој расказ се очекува да биде прочитан во еден здив, со читателска страст и сласт; - и конечно, расказот како книжевен вид е сензибилен на промените во општествената/културната стварност, што влијае и самиот расказ да биде променлив по форма и по значење, потем да се популаризира во нови средини и меѓу новите генерации.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Најмногу изгледи за успех би имала стратегијата која во голема мера би се потпрела на холандското и шведското искуство. Наспроти впечатокот кој погрешно би можел да се стекне, Холанѓаните не ги легализираа јаките дроги; тие практично ја комбинираат фактичката декриминализацијата на марихуаната со строгата примена на законот против трговија со јаки дроги.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа стратегија Швеѓаните ја нарекуваат „стратегија на солидарност“. Нејзин основен принцип е спроведување социјална политика која сите граѓани ги вклучува во општествениот и економскиот живот - посебно младите, за да не подлегнат на фрустрациите и на чувството на отуѓеност - со што се намалува и потребата за дрога. 74
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Дали бројните прилози околу легализацијата на тешки дроги што годинава се најдоа по многуте светски и домашни часописи, значат вовед во радикални промени во третирањето на човековите права и слободи, или нешто сосем друго?
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Појавата на новите дроги кои немаат решен легален статус создаде вистински хаос во општествениот третман на проблемот со дрогите.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тогаш оној Еден би можел да биде поразен од Другиот внатре во општествените, а не меѓудржавни борби, и филозофијата на победата и поразот би била релативизирана.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Партизан” - Прилеп, „Киро Фетак” - Куманово) и локалните институции: ликовниот салон при Народниот музеј - Велес, Културниот центар „Марко Цепенков” - Прилеп, Ликовната галерија при Народниот музеј - Куманово (чии простори впрочем и самите, со нивната маргинализирана улога во општествениот живот поради недостиг на финасии или некомпетентност во работењето, наликуваат на фабриките).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
На едно ниво, дихотомијата, што ја сугерираат есенцијализмот и конструктивизмот, соодветствува на разликата во стојалиштата на набљудувачот и учесникот во општествениот и политичкиот живот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во кон­фликтот меѓу единката и институцијата, единката мора да се подреди, да се одрекне од својата лична самостојност и да го пронајде своето место во општествениот организам, кому му припаѓа и кој ја дава смислата на нејзиното постоење - најголемата вредност е онаа, кон која чувствуваме припадност (belonging).
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Граничните конфликти ги откриваат и ги зголемуваат тензиите во општеството, разоткривајќи ги пукнатините и дупките во општествениот поредок.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Затоа, ќе биде корисно од самиот почеток да разграничиме три главни употреби на овој термин – општествената, културната и геополитичката (територијалната).2 Општествената граница е начин да се стави ред во општествените односи и да се означи членството во колективот и затоа е инструмент на општествена организација.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Насилството не се гледа во општествените односи, туку во сите односи*, и расте со геометриска прогресија.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Гемиџискиот кружок се замешал и во општествениот живот во градот, Во 1899 година, по иницијатива на велешкиот егзархиски владика, требало да се изгради камбанарија кај црквата „Св.Пантелејмон“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)