Махинално погледнав кон левата рака – по кожата на подлактицата се сјаеја влакната навлажени од пот, но „Nevada“-та не беше на своето место. Зошто?
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Сега знам дека тој чудовиштен страв да не бидеме заборавени се ширеше и оттаму што во бившата гаража на „Бетон“ не бевме само во просторен туку и во временски затвор.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Стоеше во просторната сала, наострен како откочена пушка и сега ја држеше во својата дланка онаа рачка, што требаше само да се притисне, за сите делови од бичкијата да полетаат во своите виорни, а сепак строго одбележани движења.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И Дрвната индустрија „Треска“ од Скопје излагаше во просторниот павилјон на „Југодрво“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)