за (предл.) - Велигден (имн.)

Така ќе ми се научиш да ми везиш првен ракав, после ќе ѝ скрои мајка предници, па бочници, па најпосле и бројови. И, ете ти нова кошула за Велигден!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Еден од таквите дни беше и Велјата сабота, во која Доста и Бојана навалија котол да приперат, да се измијат, да се дотераат за утре, за Велигден.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За да се одбранат од бубачки и за празникот, за Велигден, и дрвјата ќе треба да се варосаат, одоздола од земјата и дури догоре, до гранките.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- „Да, сега за Велигден ќе го потковам - дофрла Миќо - и ќе го носам на село на пасење”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Причекај уште малку и за Велигден или за мајот ќе го видиш дома.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За време на неговиот патронен празник, Свети Арханѓел Михаел, во нашата прва куќа во Куманово, која ти ја знаеш и си стои жива-здрава на своето место, во центарот на градот, се собираа голем број гости, како за Божиќ, така и за Велигден.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Отприлика како што денес за Велигден или за Божиќ можете да го гледате Исус од Назарет по милионити пат.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
– „Немој, мори мајко, не плачи за Силјана, ѝ велел Велко, оти за Велигден ќе си дојде аџија.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Одвај чекал навечер по вечера да се истркалаат во постелата и да го помоли: - Тате, ајде да ми кажуваш за чевлињата што ќе ми ги купиш за Велигден.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сомневањето дека Марија може повторно да го остави, кај Сатурн се појави за Велигден во Кадакуес, каде што Роза Регас ги покани на заедничко едрење.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Една слаба рака со машки влакненца и широка бакарна алка се проби низ толпата околу масата и ѝ понуди запалка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На Проштени поклади, кога се запостува за Велигден, Григор ми рече: - Вечерва останете, ќе ми бидете гости.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)