кон (предл.) - луѓе (имн.)

Не те зафати бура, а така нешто во тебе се скрши, во твоите мисли, во твоето чувство кон луѓето и светот нешто се променило и сакаш себеси да се убедиш дека не постоиш.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Полјакот постоја малку како живинка што одненадеж покиснала, а потоа кон луѓето `рзна заканувачки и се загуби надолу.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Не се ни сврте кон луѓето да ги отпоздрави.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Мамо!!! Мамо!!! Мамо!!! – викаа дечките со подадени раце кон луѓето кои трчаа покрај камионите...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Наближувам кон луѓето, а тие ги привсениле веѓите и крв немаат на лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Слепата Донка ги пушташе рацете кон луѓето и викаше: - Ви велев ли: несреќите имаат свои патишта...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Настанот во црквата кога се појавија сејмените со исукани јатагани и навртени пиштоли кон луѓето, беше страшен.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Се собра сето село со секири и вили да го расчеречи, но Делин викаше кон луѓето и не ги оставаше да се доближат до него. Постави и стражар да го чува.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тогаш имав чиста мисла и пуштав само добронамерна енергија кон луѓето.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)