Во улиците го нема она довикување по муштериите, а колку се оди кон пристаништето, нечистотијата и правот се зголемуваат, како и во секое пристаниште во светот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Чамецот веќе им го закачија со чакли и го влечеа кон пристаништето.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Човекот со шапката го забриша лицето и уште посилно завесла кон брегот.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
176 Сестрата Писи на 1 мај напишала дека сомнителното лице за атентатот на бродот било затворено и тоа, наводно, изјавило дека целта на атентаторите била не само да ја натераат Франција да интервенира пред големите сили и Турција во нивна полза, туку и да ја привлечат власта кон пристаништето со дигање во воздух на бродот и потоа, и непречено и без големи народни жртви, да го извршат преостанатиот план.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Другите, по 3 недели чекање во Смирненскиот затвор, на 28 мај тргнале кон пристаништето, каде што ги чекал пароброд за Триполи.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Другиот ден утрото Георги Манасов со куфер в раце со пајтон тргнал кон пристаништето.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Бидејќи сите машини не биле уништени, механичарот успеал да го насочи бродот кон пристаништето.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Со ковчестото мазно избричено лице, живите темни очи и пробелената коса залижана наназад, Лука Карер по ништо не се издвојуваше од многуте слични левантински физиономии.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Оттаму кон пристаништето забрзано се валкаа распенети бранови кои потем шумно удираа во камениот ѕид на молот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Потоа, построени и со песна, токму напладне поминувавме по централната улица што води право кон пристаништето, свртувавме десно и, удирајќи строев чекор пред касарната на албанската воена морнарица, последното чекорно удирање го завршувавме под врбата.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)