крај (предл.) - врата (имн.)

Значи, скокнав и се најдов крај вратата. Зад вратата Нанчо и татко.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Поштарот седи на сниско столче крај вратата и гледа само вода мирна, светла, раширена без граница и крај.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Татко ми веднаш се најде крај вратата и отвори.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Се слушаше долг, шушкав звук. Се обидувам да ја искосам тревата. „Не.“ Мама стоеше крај вратата. „Тргни ја косилката.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Стоеше крај вратата и се привикнуваше на нешто што беше ново во неговиот живот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)