И каменот оживува на жешко време, вели, само тревата се суши, друго сѐ оживува на горештина.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Така, преку трудот и излеаната детска пот во големата нива требаше да станеме поцврсти и похрабри во издржувањето на горештината и жедта и да ја челичиме нашата подготвеност за големите идни дела.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И така ќе ме остават на некое жешко сонце, на горештина...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)