Околу нив жабите ја отпочнаа својата немилосрдна хорска изведба, постепена, им се чинеше - невоедначена како нив, иако заслепени, љубопитно свесни за тоа, малку повеќе отколку свиткувањето на малиот прст, допирот на пивските кригли, заедништвото на Мек Кол - усогласувајќи се себеси во ритам секција на виртуозно дуо за кратки воздишки, извици; тој пуфкајќи повремено од цигарата за време на изведбата, капчето за бејзбол потскокнувајќи безгрижно, таа привикувајќи го нестабилното чувство на заштитеност, никогаш до крај прекршен Пасив; сѐ додека најпосле, попуштајќи под налетите на глупавото крекање на жабите, легнаа не допирајќи се.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Времето на изведба не било одредено, но Кејџ го одредил пред да го одржи предавањето, понекогаш така што со помош на операциите на случајноста додавал индикации кога во текот на изведувањето требал да запали цигара.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Никаков транскрипт не може да ѝ дорасне на изведбата на Еперсон (слики 17–18). Но, еве, колку што можам.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во минијатурниот свет на семејството, меѓутоа, нема ништо иронично во однос на изведбите било на љубовта, било на омразата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Може отворено да повикува на чувствата на својата публика, а нејзините глумци можат да си ги тргнат сите стеги за да го создадат посакуваното сентиментално дејство.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Гледачот кој е геј- маж, ексцентрично сместен во однос на канонската форма на семејството јадро, исто така има поголеми изгледи од стрејт-жените и од стрејт-мажите да негува иронично гледиште кон драмата на самиот семеен судир.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дури и денес, филмските критичарки феминистки и натаму спорат, и тоа многу ревносно, колку сериозно треба да се сфати филмот – поконкретно, колку сериозно треба да се сфатат феминистичките импликации на филмот – прашање што геј-критичарите во голема мера го пренебрегнуваат и кое, изгледа, не ги интересира.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Затоа, мелодрамата може да си дозволи да ѝ дава предност на изведбата, да му дава првенство на одигрувањето интензивна емоција.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)