на (предл.) - компјутер (имн.)

Неврохирургот Делгадо, еден од пионерите на електронскиот феномен на мислење, веќе 20 години ги лекува своите пациенти со имплантации.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Другите размислуваат за употреба на ‘интелигенцијата’ на компјутерот како интерна протеза: „Минијатурните плочки од силикон ќе ни овозможат моментно знаење на странски јазик или на теоријата на релативност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Го приклучувам на компјутерот и кога ќе видам: голо бебешко газе, едно слатко мало буце со шеширче за сонце, како се капе во мало гумено базенче и кога ми светна ... половина час не можев да престанам да се смеам ...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тајната не беше во преместувањето на компјутерот или работната столица, тајната немаше да биде ниту во промената на работното биро, доколку тоа се случеше, а немаше да биде ниту во промената на работната просторија, па дури ни во комплетната промена на работното место.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Она што бега и се губи во секојдневната рутина, се покажува во уметничката употреба на компјутерите и другите виртуелни машини.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Она што го фасцинирало Flusser да ги запише тие екстремни тврдења (изедначувањето на научниците со компјутерските уметници), е токму способноста на компјутерот како еминентно виртуелна машина, да не ги пресметува и обработува нештата само на ниво на броеви, туку уште повеќе, броевите да ги синтетизира во облици.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Холандија е земја на Филипс, на производители на компјутери и на други современи електронски машини, земја со механизирано земјоделство, земја на индустрија, на мориња, овде единствено се „краде“ земјата од морето и само овде може да се оди под нивото на морето.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако јас целиот свет го разбирам како случаен настан, тогаш со помош на компјутер можам да создавам алтернативни светови кои што имаат исто толку оправдание - или исто толку малку оправдание - за стварноста, како што го има таканаречениот даден свет. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 89
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но колку и успешно западните визии за унитарен постмодерен глобален свет - управуван од „дигитализираниот свет на компјутерот“, „хипер-реалноста на симулакрумот“, „суперобјективизацијата на субјектот“ и „телеприсутноста на еден свет без просторна длабочина“ -да можат да го доловат искуството на бестелесната сегашност, тие не можат да се применат на нашето искуство и на нашиот развој.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Што всушност значи хипертекст? Тоа е електронски текст каде што пишувањето и читањето се одвива на компјутер, каде што печатарскиот ред, неговата тиранија и неговите ограничувања веќе не постојат, бидејќи пишувањето се остварува во еден нелинеарен простор овозможен од компјутерот.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Оваа зима е некако постудена од другите, си помисли кога погледна низ прозорецот и виде дека повторно заврнало снег.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Веќе беше доцна и во темната соба светеше само екранот на компјутерот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А, сепак, да го запознаам? И, седнувам на компјутер и му испраќам порака дека сакам да пиеме едно кафе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Можам да манијачам по ФБ и да видам дали е мажена или не, многудетна или не и, ако виси на компјутер по цел ден, можам да погодам со прецизност 50-50 дека или е невработена или во „државно“ работи.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па, научив да ги исчукам со еден прст на компјутер...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Оние што само играа на компјутер денес пишуваат Филтер Југославија.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Несакајќи да си го признаеме тоа на себе, ги нарекуваме вонземјани. Па да, доаѓа ера на компјутери.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Она што сугерира е дека постои корисно ниво на дескрипција за многу аспекти на менталниот живот како некој вид на функционирање на компјутер - процесирање смисловни симболни форми при што правилата кои го управуваат интерното поведение на системот се и самите изразени преку тие форми.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
На влезот на компјутерот доаѓа кодирана фотографија во боја, снимена на отворено и на која можат да се видат дрвја, куќи, трева, небо и.т.н.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Кога извесни формални симболни системи (на пр. компјутерските програми) се имплементирани како динамички физички симболни системи (на пр., кога тие се стартуваат на компјутер) нивната активност може да се интерпретира на повисоки нивоа (пр., бинарниот код може да се интерпретира како LISP, LISP кодот може да се интерпретира како англиски јазик, а англискиот може да се интерпретира како разговор со смисла).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Бен Али, како ретко кој министер уште во тие години, беше внесен во програмските тајни на компјутерите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во вашата книга нема реферирање на телото во ерата на комјутерот, всушност, воопшто нема анализа на моќта.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Корисниците на компјутери учат како да си создадат приватни стварности, но најчесто тоа е осамен потфат. Седат сами и се ѕверат во „Сајберијата“.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Без леќи ракавиците и облеката се елегантен начин на давање импулси на компјутерот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Укажа посебно на сериозноста на пишување проза - што бара трпеливо прибирање податоци, критички однос кон нив, формирање ликови, макотрпна деноноќна работа - некогаш на машина за пишување, а сега на компјутер.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Тајните симболи“ ги сочинуваат јазиците на компјутерите и математиката, а „моќните зборови“ ги инструираат компјутерски- раководените системи да ги извршуваат Херкуловските задачи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Познавањето на прецизно кодираното име на еден дигитален програм, му овозможува волшебно да биде претворен во егзистенција, трансцендирајќи го напорот на мускуларното и механичкото пребарување.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)