на (предл.) - ледина (имн.)

Не на ледината ќе газат твоите леки нозе, а на ова печално срце, како на подвената ледина, ќе го извиеш ти најубавиот танец, што еден само ќе го знае, еленче мое”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Петре го зафаќа своето оро подалеку оттука, на ледината зад манастирската ограда, каде притивнати достигаат гласовите на продавачите а шумот на народот е како шум на река.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Краток одмор и по тесниот дрвен мост ја преминаа надојдената и матна Бистрица, Застанаа на лединка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Војниците ја однесоа масата на ледината и чекаа капетанот да им каже како да ја наместат. Ја ставија пред врбјакот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога дојдовме кај зимниците, постапивме како што ни рече Петре Даскалот: ја затворивме срната во едно котарче во зимницата на Јаневци и, не знам како, се заигравме на ледината под високата меѓа.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
За волја на вистината, тоа беше Струмица од којашто на авторот „срцето му се раскажуваше“ поради љубовната авантура со една „азган“ распуштеница со која соголените задници им беа направени касапана од лутите летни комарци некаде на ледините таму каде што сега во Скопје се наоѓа населбата Аеродром.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тупотат со копитата Удираат во земјата, во каменот Ја враќаат довербата во пламенот Со кој внимателно треба да се ракува Пред да се потпали летото Пред да легнеме на ледина Да се одмориме.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Како што беше вистина и онаа пролетна утрина, додека на горниот крај на селото се собираше тајфата печалбари пред заминување, а тука беа и тапаните, веднаш тука, на ледината крај патот и младичите го играа Тешкото околу нив, а тој беше со татка си скраја и мајка му молчеше крај нив со црвени очи; тој беше накитен со низалки костени, јаболка и по неколку ореи, првопратено, додека мајка му му шепнуваше „Змејко сине“, а тој можеше да види како му се стегаат на татка му вилиците и како сите мускули набабруваат и се скаменуваат под поцрнетата кожа на неговото лице, исто онака, како кога беше многу лут татко му, но Змејко сега можеше добро да знае дека тоа не е од никаква лутина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Потоа, баба Севда се изгуби... Ја најдоа дури по една недела. Таму, на ледината, под дивјачката.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Дедо Геро, кога ќе немаше некоја работа, заедно со Јонета и со Гелета, ќе се искачеше на ледината над Петров Камен од каде што се гледаше далеку, далеку наоколу и ќе уживаа во убавините на Преспа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
На небото се појави ракета. Кружеше, потоа се обрна, се врати и полека се спушти на ледината, на триесетина метри од опсидијанскиот ѕид.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)