на (предл.) - молња (имн.)

„Сигурно е - пишува Готје - дека ќе треба време јавноста да се соземе од тревогата од 6 мај, бидејќи, покрај атентатите со бомби и динамит на Комитетот (веројатно мисли на солунските настани - б.м.), неочекувано се утврди пробивното присуство на молњата на еден див фанатизам, што досега беше скриен во сенка“145.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Богами помислив: тоа планината тргнала да истече заедно со водите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи, кога помислив дека косата и уште незнам што друго од моите сопствености сторија обид да ѝ се придружат на молњата, главата си ја пикнав во дланките а потоа главечкум отрчав до Пребег за да се напијам вода и да си го повратам во живот сувото грло, но таму ме пречека оној матнеж и лудување на водата, што веќе ги спомнав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Посакав да речам: Ете, олку од мене, свршеток на приказната, и ја кренав главата, погледнав кон Даскалов, сакав да го утврдам впечатокот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Зборуваш, зборуваш, а друг ни беше зборот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Довикување на молњите, знамение на еден поход црн.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Небо, отвори се. Ме надгласува тоа бело морничаво довикување на молњите.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Но срната нема да се огледа во реката црвена на молњата.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Колку молњи собира во скафандерот, има ли молњата душа и како се влегува во душата на молњата?
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Одблесоците на молњите што влетуваа низ прозорците во лабораторијата, правеа рендгенски снимки на предметите и го набиваа воздухот со електрицитет кој делуваше стимулативно и на Мил и на синтезата што требаше да го забрза процесот на создавањето на живата материја.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
На моите прсти, твојот префинет мирис се мешаше со кокосовиот миск на лосионот за сончање со кој што без прекин си ги мачкавме телата еден на друг .
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Само телата на љубовниците остануваа видливи под блескотот на молњите, распрскани како паднати на бојно поле, неколку од нив стенкајќи и чекајќи галебите да ги докрајчат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога падна горниот дел на твоето бикини, моите дланки, издлабени како да носат вода за испукани усни, ти ги прифатија градите запаметувајќи ја нивната деликатна тежина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)