Прашањето ти е сосем умесно, мој Камилски.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Зар Ататурк сакајќи да го стаса европското време со институциите на прогресот, посебно на разумот и просветителството, нема да го жртвува османското цивилизациско време? продолжи Камилски.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Со други зборови би биле осиромашени за размислата на творечката преобразба и визија, за смислата на прогресот.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Да, животот е прогрес и во име на прогресот, овие стрелки треба да се движат, да означуваат движење кон напред, трансцеденција, моќ на заборавот над грозоморите на човештвото.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Во XX век, империите на нацизмот и на сталинизмот, на советскиот комунизам, покажаа дека човекот не напредува, за други падовите се иреверзибилен знак на одењето напред, на прогресот; за трети таквиот прогрес претставуваше запирање на Историјата, со дефинитивната и непобедлива пазарна економија и демократијата!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Хегел, Маркс, Токвил и други ќе ја преземат на свој начин оваа метафора, поставувајќи го само прашањето на брзината на движењето на историјата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во сите овие концепции во исполнувањето на историјата, целта на реализацијата на прогресот ќе биде во внатрешноста на историското време.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во една тоталитарна варијанта, прогресот беше претставен како мешавина на социјалниот дарвинизам, еугенизмот и науката за расата од крајот на XIX век и за создавањето на надчовекот, со цел да ја трансформира човековата историја.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тешко се менуваа работите и по сталинското време, макар што постојано се нагласуваше дека сѐ што се прави е во името на прогресот, на промените, на среќата на луѓето.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Епизодата на пописот на козите е навистина антологиски извадок, а во исто време, постапката да се измами едно население во името на прогресот, лишувајќи ги овие животни од живот е толку монструозна.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)