Современото мислење и осетливоста при регистрирањето на пулсот на нашето време останаа и понатаму негови истакнати одлики, но неговото двоумење помеѓу крајните луцидни увиди и понекогаш крајно детските, искрени и погрешни процени или пусти желби, сега се смирени со пообразложен и посеопфатен начин на мислење.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Точно беше усогласен со брзината на пулсот на планетата Земја. Се раѓаше зрелоста.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Се сети: ритмот на пулсот опаѓаше, бавно патуваше во неврат, во смрт. Алкохол, проклетство.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И нешто му ги грабна и затегна нервите, му ги заглуви ушите и тој го загуби удирањето на пулсот што пред малку сосема јасно му одекнуваше во увото легнато на рогозината.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Кога покреативните ди-џеи почнуваат да јурат со другите ствари, за момент како да го слушам ехото од Junior Vasquez во Sound Factory - но тоа е минимализам, тоа ја предизвикува твојата имагинација да ги пополни празнините.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Ова величествено се ниша. „Хаба“ ти атакува на пулсот. Тоа е тотално утилитарно. Музиката не е поентата.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)