Според прецизните сведочења на староседелците работите се одвиваа вака.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Лево и десно се гробовите на староседелците, на протераните Шваби.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Интересно е дека зградата ги преживеа најбурните моменти и пропадна дури откако се префрли на самофинансирање.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Имено, потковичаните, дојдени или доведени од сите краишта на Македонија, лека полека се свикнуваа едни на други и лека полека ги прифаќаа, како свои, традициите на староседелците: почнаа да им се придружуваат во чествувањето на светите води и места, ги прифатија обичаите сврзани со Латинска Црква, го прифатија Свети Никола Летен за заеднички селски сведен, а Турците се однесуваа како сето тоа да се правеше во нивна чест.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)