Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

17. ЕКСТ.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

НОЌ Грета и Дики одат по тротоар. На улицата има голема гужва.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Откако наидува на крајно непрофесионален, дрзок и игнорантски однос од претпоставените и откако увидува дека е изманипулирана и практично не постои можност за вонсудско решавање на спорот, таа – заедно со уште десетина работнички 282 кои се најдоа во ист кош, а охрабрени од позитивното искуство на некои работнички од истото трговско друштво, кои уште од порано се одважиле спорот да го решат по судски пат – решаваат, во јули 2009 – та, да поднесат колективна тужба против нивниот довчерашен работодавач.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Некои паднаа на оваа „квака“ – по што, по краток временски период откако беа вратени на работа, повторно беа избркани на улица!

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

6. Види повеќе во памфлетот на ДСП „Ленка“ по повод Први мај – Меѓународниот ден на трудот; До еден работник – 1ви мај на ливада или на улица?; Скопје, 2011; стр. 8-9.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, бидејќи претходно таа веќе беше паднала во немилост на нејзиниот директор – и покрај тоа што на дел од останатите работнички кои беа напуштени по истиот правен основ, им беа исплатени испратнините кои законски им следуваат – тоа, од неразбирливи причини, не беше сторено и во случајот на Триманова!?7 По ова, таа прави обид настанатиот спор спогодбено да се разреши – на трипати, во придружба и на нејзиниот сопруг, се обраќа до сопственикот којшто истовремено е и менаџер на акционерското друштво.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На улицата пред куќите на тие двајцата забележувам еден од овие лизурковците што пред малку се пикна под масата на која седевме и се стопори мене да ми ги лижи стапалата.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Бев толку исцрпен што не бев во состојба спрема него да покажам дури ни презир. Излегов на улица, меѓу светот, како на соне.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Самиот исечок е многу мал, а веста е практично од неколку збора, дека трговецот Никола Поцо бил притворен и држан две ноќи во полицискиот затвор на улицата Хане заради, како што се вели, обид за силување на својата прислужничка.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ама нешто се случи со касетата или диктафонот, па раскажувањето на Еца остана таму во големата соба на нејзиниот стан на улицата Ваци Ут во Будимпешта. Така требало да биде!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Христина со вториот маж, децата од вториот брак и внуците живееја на улицата Ваци Ут. Ја имавме запишано на ливче.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Од друга страна, во Фектори имаше и маса „нормално” настроени луѓе, што се однесува до сексот.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Сакам да кажам, мене никој не ми даваше во раце штотуку родени бебиња и ми дозволуваше на нив да ги вршам моите чудовишни експерименти. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 125

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Мислам, во секој момент можеш да излезеш на улица и да видиш некој тип како разговара самиот со себе.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Оваа убава дама пушеше на улица, но и пушењето беше во склад со носењето.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Откако се згустило движењето на улиците, поради многубројните автобуси, трамваи, автомобили, парижаните побарале излез од тоа во метрото.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Фрапира многу брзата и културна услуга зашто гостинот се чека на улица и се испраќа пак до улица.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Барав овде да ми изминат часовите до тргнување на возот, но ресторанот бргу се испразни па и јас повторно се најдов на улица и тргнав пешки кон Ахенската станица.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Има магазин со кученца, кучиња среќаваш насекаде: во метро, во автобус, на улица.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

После сето она што го минавме на претходното место воопшто немавме примедби на куќава, но набрзо по вселувањето секое утро почнав да забележувам траги од тела на некои крупни бубачки по тепихот на долниот кат; случајни, како мртви глисти на улица после дожд; а кога прв пат ги здогледав, личеа на топченца волна или парченца кал од детски чевли, или, понекогаш, ако завесите се навлечени, толку потсетуваа на дамки од мастило или темни изгореници што се ужаснував, бидејќи, уште на самиот почеток, тој дебел тепих ме беше престрашил, па првата недела чекорев по него посакувајќи чевлите да ги прождерат моите боси стапала.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

„Кога ќе видат пари за нив е сеедно дали е на улица, во галерија или им е наменет на бездомници, кога ќе видат илјада толари си помислуваат ‘Пиво’ и ги земаат.“

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Точно пред година дена, се сеќава Мертен, во центарлната команда самиот Фирер ги собра првите луѓе на рајхот и иднината на грчките Евреи беше определена, особено судбината на големата еврејска заедница на Солун.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Така двајцата трепереа во квечерините како пламенчиња на благ ветрец, си ги чувствуваа дамарите што се забрзуваа до шумоглавост, преку трепетот на телата што ги опфаќаше и двајцата и кој Алегра нагло го прекинуваше, заминувајќи и дофрлајќи му од вратата: „Уште половина година до нашиот Пурим”, и се губеше во првиот самрак на улицата, не забележувајќи ме мене, заминувајќи со брз чекор кон дома.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Немав нејзин контакт за да ѝ се заблагодарам за овозможувањето на посетата на Центарот во Вашингтон и да ја прашам, дали можеби со оглед на презимето, има некаква врска со Агата Голдблум.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Ја извади и ја стави на масата. „Татко ми ми рече дека отсега натаму, ова треба да го носиме секогаш кога излегуваме на улица”. Мајка ми, секогаш брза во реакциите, дојде до масата и ја зеде ѕвездата. „Какви се тие глупости, ќерко!

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Кому може да му користи тоа што двајца агенти на Гестапо во централната зградата на еврејската општина го влечат до тоалетот, заменикот на главниот рабин Хаим Хабиб, оној сериозен и скромен човек, кој да не беше Евреин, ќе беше уште и симпатичен – и како тоа да не е доволно, го исмејуваат и над Тората го тераат да одговара на нивните потсмешливи прашања за законот „заб за заб, око за око”, додека еден офицер на улица запрел некаков рабин, го однесол дома и му ја избричил половината од брадата и така го пуштил да излезе на улицата...

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Музичарка, флејтистка, жител на Варшава, станар во трисобниот стан на улицата „Адам Мицкиевич“...

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Јехуда пак мислеше на неа по цел ден. Се радуваше кога ќе ја сретнеше случајно или кога ќе ја посетеше дома, во присуство на родителите.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Џамлаци гледаа на улица, и во нив саксии со сардели.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Ордета и Пискулиева ги сретна еден ден на улица нивниот земјак Миле Петровски и ги замоли да го примат само за една вечер на спиење.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Изложбената сала, убаво осветлена, гледа право на улица каде што веќе работи корзото.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Надвор беше веќе арно смрачено. Низ џамлак слабата светлина се излеваше на улица и водата в бразда светкаше.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

На улица ти приоѓа прекрасна девојка и ти бара прирачник за самоубиство.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Нѐ освести зората, нестрплива и гласна (сигурно и таа изгубила нерви) те фати под рака и одлучно те поведе оставајќи ми ги истутканите дипли на улицата, тешки, наводенети од вчерашното водопролитие. Таа знаеше што прави со рацете.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Шлаканицата на приквечерината го помодре лицето на улицата.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Не знаев каде ме водат нозете. Одеднаш се најдов на улицата моја најсакана.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Баричките од двете страни на улицата. Отежнетата, изводенета топка и прикриеното негодување на децата кои ни помагаат да не го заборавиме бесмртниот фудбал на мали голчиња.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Прашуваше има ли некаде во Европа старски дом за сиромашни галабици на кои, нели, не им личи да пцовисуваат на улица, а и да сакаат веќе не можат никому да му се одмаздат за беспарицата што им ги кубе крилјата.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

кога се враќав од јапонија каде другаде ако не кај станицата синџуку во токио налетав на гејши со црвени чевличиња и црвени чадорчиња видов и збунети германци кои знаеја што им бараа на гејшите ама не знаеја тоа да им го објаснат на јапонски а и гејшите чешит гејши неоти не знаеја што им бараат ама си беа задале пауза за дискретно мајтапење со збунетите германци и нивната излишна цалензи бите наперченост во улицата паралелна на улицата на црвените фенери

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Напати, баш како и сега, на Улицата на стариот цвеќар во Истанбул, се прави трампа на стари фотографии и пожолтени сни и педантно се сортираат сите биле-поминале гушки.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Принцот излегува на улица и шлапка по калта од дождот романтичен... впрочем, последната песна што ја напишав се вика „Кулиси на животот“.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Ги остави своите непрокопсани кукли да фантазираат, а тој се упати кон штабот на својата партија на улица Бошњачка.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

За да се извади албум требаше да се потроши време, труд, нерви и многу пари за откако сам ќе го издадеш да те начека џандар на улица и со само една казна за неносење каиш да ти отиде целата заработка од албумот.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Можеш само да се напиеш мало пивце на улица Сталинова.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

- На Скопје му фалат и животни за у Зоолошка зошто голем дел од животните избегаа на улица и по медиуми.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Таа се влече низ планинските теснини, ја следи реката, лази незабележливо низ полето, ги обвиткува крадешкум перифериските куќи и наеднаш е на улиците: како непријател што ги измамил градските стражи и се пробил ненадејно низ слабо бранетите места, таа наѕирнува зад аглите, претрчува преку раскрсниците, ги освојува куќите една по една.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Откако сѐ извадија од ковчезите и купија од дуќаните уште дарови не само за зетот и за неговите роднини, туку и за сите што беа поканети на стројот, и се послаа простирките и по должината на целиот двор, пред лицето на куќата, од каде што ќе доаѓаат гостите, таткото нареди да се запалат фенерите на улицата и ламбите во одаите во чардаците, макар што не беше стемнето и се гледаше добро од дневната светлина...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

На школо, на улица, на излети, на гости - сѐ со новото палто. Шест месеци не го симна од себеси!

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

И нешто од носењето, но повеќе од сонцето и прашината, - палтото избледе и некако потемни, што можеше најарно да се забележи кога ќе се кренеше реверот или низ малиот процеп на испараниот астар. Но ништо за тоа.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Тој не се збуни, ни затрепери кога, по враќањето од море, ја сретна и неа на улица.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

А кога дојдоа нашите, се примири некаде, како под женски скут, и додека сиот град излезе на улици тој не се појави во чаршијата барем да си ја обие својата бутка, сѐ додека не го дочека синот во партизанска униформа.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Дури и гимназиските другари, кои го познаваа до душа, се правеа дека веќе не го препознаваат и го одминуваа на улица како турски гроб.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Тие двете не беа родени ороспии, ама ги поплати сиромаштијата, домаќинот ги остави и отиде да војува, ама бидејќи ја изгуби војната, од срам што немаше што да јаде, се обеси во канцеларијата на својата патриотска политичка партија, така што на овие двете не им остана ништо друго освен да се најдат на улица каде што им беше фрлен и домаќинот.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Клупата е веднаш под високата авлија преку која ни највисок човек не би можел да погледа преку, на улица. Дотаму е моето излегување.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Тие имаат роднини и пријатели со кои се посетуваат, со кои се поздравуваат на улица.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Кучиња под прозорецот еве лаат, несреќни, за да се вселат суштествата од другата страна на улицата.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Автобусот навистина се расипа, а работниците излегоа на улицата и застанаа да чекаат друг автобус, нервирајќи се дека ќе закаснат на работа.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Кузман гледаше во децата некое време потоа предложи да ги опколиме и да ги нападнеме од двете страни на улицата.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Истрчав на улица размислувајќи како да му објаснам на Пенча дека црна мачка не можам да најдам.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Спие на улица!“, другото - вешт крадец, кого можат да го фатат или барем да го гонат како малолетен криминалец што неизбежно може да подлегне на законите, измислени, сѐ едно, за возрасните престапници.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Ми здодеа да ги слушам. Се упатив да најдам некого од посиноците на улицата.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Се обиде да се извади со мене. - Брат ми е. Спие на улица.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Штом ќе си го поставите тоа прашање, не треба премногу да размислувате.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Разликите се преломни, а нивните последици се видливи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Приказна за татко што го исфрла сина си на улица или се откажува од него или за татко што сплеткари против сина си или му ја планира смртта; настан во кој син го удира татка си; приказна за син што се обидува да го убие татка си: самото спомнување на вакви сценарија е доволно да потсети на познатите сижеа од европската книжевност и култура – а да не зборуваме за фројдовската психоанализа.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Црвен како домат, истрчува покрај неа, на улица.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Има некоја меланхолија во тоа да се пробиваш низ гужвата на улица Македонија слушајќи го Џони Кеш O Death, where is thy sting?, и да шеташ по неа на 1. јануари, кога на неа нема живо пиле.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Можеби некој го вдомил, се навикнало на улицата, или го згазило кола.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Од зборувањето на албански јазик, ние нешто разбравме – го слушнавме името на улицата што ја бараме и зборовите кафе и чај. Толку разбравме од албанскиот јазик.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Крап - крап - крап!!! Крап - крап - крап!!! Одѕвонува нашиот детски чекор на улицата сега Анастас Дурсаку...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Излеговме на улицата Анастас Дурсаку, преминавме на другата страна, и стоејќи под сенката на разгранетата палма, гледаме во прозорските капаци зад кои се собите, тесното ходниче и двете лавабоа во кои никогаш не видовме вода.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Рајнер ме чекаше во својот дом за да може да заспие.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Кога ноќе седам покрај прозорецот, слушам чекори и во нив го препознавам звукот на неговите чекори; станувам и го отворам прозорецот, а на улицата нема никој.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Некогаш од сон ме буди неговата смеа; одам, ја отворам вратата, неговата соба е празна, но мириса онака како што мирисаше тој кога беше малечок откако ќе го искапев.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Откако тој се врати од болницата во својот виенски дом на улицата Шонлатерн, секое утро излегував од дома велејќи дека одам да читам во библиотеката, оставајќи го зад себе префрлувањето на мајка ми дека моите врснички по цел ден остануваат дома а излегуваат само со своите мајки, или некој друг повозрасен член од семејството, за да не си го нарушат угледот кај договарачите на бракови.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Си ги сретнал ли на улица оние кои бегаат?

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во расказите на Михаил Ренџов тие го заземаат онаа вистинско и истакнато место кое го заземале (само со обратно значење на придавките) на улиците на нашите градови.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Доволен број од нас се враќаа со вести „од прва рака“ охрабрувајќи ги и другите да се обидат во истото - увод во масовното излегување на студентите на улиците во шеесеттите години.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Штом ќе ја заклучи, се враќа во собата и оди до прозорецот и гледа на улица.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Едното е - усетот да ги открива своите убијци уште пред тие да го извадат револверот и да ги спружува на улица без особени церемонии.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

ЛУКОВ: (Оди до прозорецот и гледа на улица.) По ѓаволите, што се враќа овој?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

ЛУКОВ: (Оди до прозорецот и погледнува на улица.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

А пак на улица да лежи, нема да ја оставам!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

САВЕТКА: (кинисува и подзастанува). Како врева на улица не ти се слуша ли?...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Лево некаде кон дното, на оградата врата од ист материјал, која води на улица.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

РИСТАЌИ: Ајде, да кажеме дека и тоа добро сторил што ја донесол горе кога била во несвест, не ја оставил на улица да се бере светот, околу неа како на исфрлена, ама не разбирам со какво право се осудил да ја бара за невеста!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

„Имал среќа“ се велеше и за некој кој за влакно ја одбегнал смртта, не затоа што бил добар човек кој вредело да поживее, не затоа што на време закочил, или затоа што не се колебал да повика пожарна, туку затоа што бил следен од тој невидлив дух кој му го покажувал патот, оној истиот кој ни става чадор во торбата кога почнува да врне, кој го отвора зеленото светло кога брзаме, кој прави на улица да се судриме со луѓето кои сакаме да ги видиме а да одбегнеме други, кој со нашата рака ги влече правилните животни потези, со еден збор, кој ни помага сѐ да биде како што треба.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Снешкото на балконот почнува да го губи достоинството, па домаќинката решава да му ги скрати маките: со еден замав на метлата го обезглавува и го исфрла на улица како партал.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Покрај неа лежи скапа бунда.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во ходникот ја очекува лакеј во униформа, на улицата пар вранци и санки со мечкино крзно...

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Секако, и пред тоа мојот татко повеќе пати ме земаше за посочениот орган, но претходните обиди не беа ништо повеќе од реални симптоми на татковска нежност.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во сегашниот случај, тој, освен другото, ми натна мене и себеси на главата по една шапка и ние излеговме на улица.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Впрочем, сите кровови се покриени со трска; врбата, дабот и двете јаболкници се навалија врз нив со своите широки крошни.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Меѓу дрвјата се гледаат за миг и дури истрчуваат на улица малите прозорци со резбарени обоени капаци.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

И сите слушаа: Оној ниеднаш не излегол на улицата без едно одделение борци за лична охрана.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Не беше тоа нешто што може да се најде на улица.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- А каква си ми ти власт и авторитет кога ќерка ти и на училиште и на улица е најголем кабадахија.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Најпрвин посакуваше средбата да биде случајна, на улица, за да ја види неговата покајничка реакција, да му ги види скрстените раце кои молат за прошка.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Улицата ја зафаќаше џагорење кое се збираше од попатните сокаци, од вратите и прозорците на овие остарени куќи, нагмечени од двете страни на улицата.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

И сето тоа станува мирно. И сѐ останува на улицата непроменето.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Ширината на улицата е четири метри. Во тоа нема сомневање.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Луѓето беа запрени на работ на улицата од каде започнуваше плоштадот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Во тој момент од другата страна на улицата се појавува пајтон. Арсо видува две лица.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Во светлината на прозорецот од спротивната страна на улицата тој гледа жена свртена со грб кон улицата.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

- Добро би било потоа да одиме некаде на кафе, нема смисла да ти ги давам парите на улица, не си ми макро!

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Во тоа време, посебно во првите години по соборувањето од власт на претседателот, човек можеше и да изеде ќотек на улица од хулиганите од подмладокот на гардата ако е излезен со малку подолга коса, ама, веројатно, младите гардисти беа премногу зафатени со пиење на лоша ракија, а Стојан не беше будала дотаму да форсира силеџиство, кое, на некој начин не водеше никаде.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

2. Ако сте го прочитале упатството за Асенета под точката 2, тоа се однесува и на вас, па еве го сонот што Вам ви се задава за спомнатите цели, со забелешка дека тоа е машки сон и дека јас го сонував, па најверојатно ќе можете и Вие да го сонувате, Аристине...

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Читателот лесно ќе погоди дали е вистинскиот, дали е токму оној кој единствено може да успее, ако, кога навечер ќе прилегне да ја чита оваа приказна, ќе се присети дали неодамна нашол некаде во тревата, или на улица загубена обетка.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Никој не верува дека половина Bronx е веќе срушен и дека на улиците има вистински лешеви.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

И што е вистина: она што се гледа од врвот или она што се случува на улиците на Bronx?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Исчезнуваа имиња на улици заменувајќи се со нови, имиња на плоштади и градови, исчезнуваа фотографии и забелешки во енциклопедиите, исчезнуваа луѓе, исчезнуваше една митологија и се заменуваше со нова, исчезнуваше една земја и се заменуваше со нови, исчезнуваше едно време од педесет години...

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во последниот став на обредот играта е загубена ако Ана (ако Маргарита) ја фати врската Лињ д’Со или ако веднаш излезе на улица; веднаш, еве сега, бидејќи на таа станица и ги нема бескрајните ходници на коишто обично налетувам, туку скалите брзо водат кон целта, кон одредиштето како што велат во средствата на јавниот превоз, а на некои јазици - и кон судбината.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Како што болеста сѐ повеќе му стежнува и го истоштува, така сѐ повеќе запаѓа во соништа што го измачуваат: шета на улиците на Виена; воздухот му носи опојни мириси на леандер, орхидеја, зумбул, рузмарин.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Со оглед на високото научно реноме и наобразбата што ја имаше Климент Камилски, му беа дадени работи, како на пример во Фолклорниот институт, колку да не остане на улица и без леб.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Кога во Париз и Лондон изметот се истресувале низ пенџериња на улиците, во Сараево имало канализација, водовод и шадрван со шеснаесет чешми. (Хазим Акмаџиќ)

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Потоа Камилски забележа дека поврзаните капиџици можеле да обединат цело маало, од еден во друг двор, без да се излегува на улица.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

100. ШЕЈТАН.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Барите на улиците вриеја од мал потоп, од густо збиени клобуци и прскање на водени трпки.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Ненадејниот полумрак ги завитка сите предмети во лилава таинственост а на Јана ѝ се стори дека во таа соба на татковата куќа е сѐ туѓо и непознато и дека од негде е донесена овде да се морничави и со зачуденост да гледа долу, на улица, како водата ги лока камењата на старата калдрма.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Куќите од двете страни на улиците беа морничаво неподвижни во муграта.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Потоа долго и без цел се влечеа низ сивилото на улиците бесмислено загледувајќи ги минувачите в очи.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Седна со нив, и кога келнерите со тешка мака ги истераа на улица, го оставија зелениот во некој влажен двор и ја одвлекоа блондината во малото сопче на браќата влечејќи го со себе и мирисот на лутата мастика.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Во кое вирче на улицава шлапнаа зборовите, брзајќи да побегнат од мијачите на мисли.

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

Конечно луѓе излегуваа на улица масовно или барем во поголема бројка од студентската група за социјална правда „Ленка“, чие движење го познавав.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Таа се вознемири и како и повеќе луѓе на улицата се затрча да види што се случи.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Ве молиме јавете се кај Милица Петровиќ, раководителот на ревијата, на улица Проева бр. 18 во најбрз можен рок. Срдечно, Проф. Светомир Бојановиќ.“

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

По некое време, тие незабележително полека се искраднаа од распеаната атмосфера која владееше во куќата на газда Ѓорги и без никој да ги види излегоа на улица.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Однадвор веројатно допираше месечината, крем и зелена боја, и меките стогови на следните мириси: смирна, што дождот ја изнудил од дрвјата на булеварот; некои еротски видови бензин, кој придвижува одредени видови автомобили; сиот зеленчук од задишаното тло; наивната продорност на улицата; внатрешните мистерии на жените; и бесшумните пушкарања на стравот.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Тие се, веќе рековме, гестови на улицата, а тие гестови се толку едноставни што не изискуваат никакво објаснување.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

На улица беше можно да се разговара на извесен начин.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

На улицата немаше многу луѓе, но веќе не можеше да ја препознае.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Винстон остана седејќи една минута, загледан во својата празна чаша, и одвај забележа кога неговите нозе го изнесоа повторно на улицата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во некое време од денот, на улица, еден човек ќе ве допре по мишката и ќе рече: „ Мислам дека ја испуштивте вашата актовка“.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Долу на улицата мали вители од ветер тркалаа прав и искината хартија во спирали и иако сонцето светеше, а небото беше јасно сино, изгледаше како во ништо да нема боја освен во постерите што беа излепени насекаде.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се наоѓа на средината на улицата, во близина на Палатата на правдата.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

На улицата немаше никој друг, а немаше ни телекран. Таа рече два долара. Јас...“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Низ целиот свет, во Лондон и во Њујорк, во Африка и во Бразил, во таинствените забранети територии зад границите, на улиците на Париз и на Берлин, по селата низ бескрајните руски степи, по базарите низ Кина и Јапонија - насекаде стоеше истата оваа цврста непобедлива фигура, изобличена од работа и раѓање, аргатувајќи од раѓање до смрт и сепак пеејќи.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Претходната вечер се состанаа набрзина на улица.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Машко друштво “Осамени срца” со седиште на улица “Бојан Мурџев” 26, Припор, број на членови: променлив, возраст: од 50 до 80 години, организационо - според идеите и целите - хомогенизиран состав, но внатре структурно дејствува во три секции реско изделени според возраста (од 50 до 60 години, од 60 до 70 години и од 70 до 80 години).

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Времето на посетата не траеше многу. Лекарот објасни дека сопругата и детето ќе го чекаат на улица, во закажано време.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Дури, при една неочекувана средба, на Елена ѝ се стори дека Марија сака да ја одмине. Да не се поздрави. На улица. Зарем нешто ѝ се замерила?

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

И така размислувајќи дали Анѓа не ќе приписка кога ќе го види та да го издаде, се прогледа на дното на улицата еден голем конак со високи калиња околу него и тешки порти затворени.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Белата капа од главата на Водно се зголеми, некој невидлив ѝ наддаваше петли на долните рабови и растејќи слегуваше сѐ подолу и подолу додека најпосле не се претвори во бело платно што едно утро го открија врз покривите на куќите и врз калта на улиците.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Некои гинат за идеал други за себе и свој капитал сите се деца на една мајка но некое од нив на улица талка

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Купена младина изигрува бунт кај чичко Сорос седнува в скут црвени буржуи полни со пара знамиња веат со Чегевара Масони демнат чип да ни стават ренген на улица на глава да прават болести нови наскоро следат на чело рогови нас да ни зденат „Божји“ главатари мерцедес возат пред нив сиромашни во црквите просат целата нација во духовен колапс Господе и правдата преживува пораз

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Темната 'рѓа од другата страна на улицата беше сѐ што можеше да види.