Ниче вели дека уметникот или филозофот се лекари на цивилизацијата.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Или можеби непредвидена
грешка на возвишеното
со која се разбива монотониот од
на цивилизацијата
назадечкум!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Мислевте ќе ве прифати нов свет, негибнат од инфективните раце на цивилизацијата, а завршивте како чорба на ритуалната трпеза на дивото племе Њам-Њам. – избезумен се врти кон брат му – Беднику, зарем не сфаќаш.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Во тие моменти неговата потајна одбивност спрема Големиот Брат се претвораше во обожување и Големиот Брат изгледаше како да се извишува, непобедлив, бестрашен заштитник, исправен како карпа спроти ордите од Азија, а Голдштајн наспроти неговата изолираност, беспомошност и наспроти сомнежот што висеше и во врска со самото негово постоење, наликуваше на опасен вештер, способен со самата сила на својот глас да ја разори структурата на цивилизацијата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во центрите на цивилизацијата војната не значи ништо повеќе од постојан недостиг на потрошни добра и од повременото треснување на некоја ракетна бомба која може да однесе неколку десетици животи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Наидувам на книгата легната на патот, недопрена од ветришта и дождови, знак на цивилизација среде море светулки, ноќни животинки и караконџоли.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Листови од камен трошни, лулка на цивилизација оваа земја негува.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Во тие денови ќе следи обидот за демонтажа на еден човек со отворена и хумана култура, кој немал негативен однос кон културата на религиите и верувањето туку јасно го претпочитал значењето на религискиот феномен во историјата на цивилизациите.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)