Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Опскурното се искажува во бескрајната пластична операција што ја изведува феминистичката перформерка Орлан; опскурните односи помеѓу идеалните тела се откриваат во меѓумрежниот проект Bodies Incorporated во кој на посетителите на проектот им е овозможена конструкција на сопствени тела коишто потоа дејствуваат низ пропорции и релации на една однапред програмирана корпорација.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Дијалог со културата и цивилизацијата е потребен пред сѐ, со цел да се унапреди човековата спремност, неговата способност и самодоверба, заради креирање на неизвесноста на сопствената иднина со интерактивна комуникација, осигурување на раст и креирање на културно- цивилизациски развој! Решението на загатката е токму ова!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Додека пак личниот развој на секоја личност, како посебна планета во просторот на космосот, се открива преку анализа на сопствената еволуција како личност.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

И се смеам на сопствената глупост зошто дури сега јас сфаќам дека да се обидам да откријам колкумина се овие што ме тепаат е исто што и да погодам колку љубовници свеска ми имала во животот!

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Писателот во овој роман за македонската легенда, го проследува детството и младоста, школувањето и вклучувањето во организираната борба на македонскиот народ за изборување на сопствените национални и социјални права и слободи, за создавање на своја сопствена држава, сѐ до трагичната погибија.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

И самата структура на делото соодветствува со темата и мотивите на книгата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Долу се привршуваше и копањето на каналите до самите куќи и изградбата на сопствени шахти во дворовите.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Заради потврда на сопственото дело во сегашноста, тој се потпира на минатото онакво какво што го согледува тој и во тоа настојување тврдоглаво ќе ги пренабрегне не само историските документи туку и фактот дека автентичноста на пронајдениот ракопис, колку и заводливо тој да нуди убедливост, не може да се провери бидејќи носи во себе субјективност на наменски пишуван животопис.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

На хуморот на сопствена сметка, кој на раскажувачите им дава карикатурална нота?

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

- Ако не го вратиме шимпанзото во зоолошката, светот ќе помисли дека ние не сме кадарни ни за чување животни, а камоли за зачувување на сопствената раса.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Старо одртано мажиште, не поради годините кои ги носеше на својот грб, туку поради годините поминати во разни сплеткарења, во непотребно расфрлање на сопствената енергија, во мачо пијанчења, во неизмерливо долги часови играње покер, на(д) жени од секаков калибар и ранг, на влечење по скиснатите, извалкани подови на околните барови.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Имено, во таа анегдота е содржано сѐ што ја убива интелектуалноста во самиот нејзин зачеток: страв пред јавната артикулација на сопствените мисли, прифаќање на елитниот статус на умот, регресија во приватното и контингентното. Маргина 35 41

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

На овој степен, од клучна важност за шизофреничарот е да ги почувствува сиот шарм и сите убавини што почиваат во меѓупросторот меѓу внатрешното и надворешното, и на сето она што е опфатено со доживувањето и откривањето на она што навистина му припаѓа на сопственото јас.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Раздвојувањето на сопственото јас од телото е болен процес и болниот очајнички копнее некој да му помогне да ја залеми пукнатината, но тоа раздвојување тој истовремено го користи како основно орудие за одбрана.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Веќе споменавме што се случува: 1. Ориентацијата на сопственото јас е примитивно орална; обземено со недоумица како да ја одржи својата животност, додека при тоа е престрашено да се впушти во што и да е. Тоа е очајно и прежеднето.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Кога „средиштето” повеќе не се држи, ниту доживувањето на сопственото јас, ниту доживувањето на сопственото тело не можат да го задржат својот идентитет, Muller интегритет и виталност, и индивидуата се стрмоглавува во состојба која на крајот резултира во состојба што, според наше мислење, може да се опише како состојба на „хаотичен не- ентитет”.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Внатрешното јас во ќелијата е прогонувано од откинатите конкретизирани делчиња на сопственото јас или од неговите фантоми коишто се оттргнале од негова контрола. okno.mk | Margina #22 [1995] 43

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ова „благо“, речиси скриено додворување кон зборот е најбистрата проверка на сопствената мисла што поезијата ја очекувала да ѝ се јави како привидение во долгите затементи години на нејзиното непостоење, до појавувањето на македонската поезија во постоењето на другите поезии.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Кога ќе чуеме, онака занесено и замижено, што ќе чуеме: едночудо посетители машки закануваат да го спорат тркалањето на сопствените тајни и да ги спастрат под сенка музичките акорди.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Кога ќе видиме, што ќе видиме: секакви трговци со пропелери под брадите, дебели мешишта во кои со крајни напори се одложува свеченото кркорење на цревата.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Кога ќе чуеме, онака занесено и замижено, што ќе чуеме: едночудо посетители машки запнуваат да го спорат тркалањето на сопствените тајни и да ги спастрат под сенка музичките акорди.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Кога крилјата се подготвени за летање бргу се долетува до гнездото на сопствената болка од сопствената шака си ја лижеш изгубената радост и ја ишкаш смртта од струните на виолината ноќни сенки излетуваат од акордите на вердиевиот реквием и им ги бришат челата на публиката лачени ноти скокаат низ историјата и се потат во чевлите на диригентот звуците на животот како лилјаци се удираат од ѕидовите на вечноста од суво усте лушпе ореово се разлева кон реката вердиевата чаша вино отаде реката последна причесна и школки на суво - на клапнатите музичари им намигнуваат.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Тој бил поделен и подложен на денационализација и асимилација.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Ниту една од војувачките страни не го почитувала правото на македонскиот народ за национално определување и формирање на сопствена држава.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Сето тоа е само смислена игра за создавање конфузија на умот за да се заборави најбитното. Квалитетот на сопствениот живот.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Само ќе создаде блокада на умот да не мисли на бедата на сопствениот живот, кој е таков токму од оние кои го бомбардираат со наметнатите медиумски срања.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Продадениот интелект гази на сопствената чест и совест поради одреден интерес.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Уште троа надеж што му остана е да ве види сите израснати и заминати по патиштата на сопствените животи.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Во секој случај сите погледи и перспективи завршуваат во магмата на релативизмот за таму потполно да ја изгубат принципиелноста на сопствената методологија и мотивирачка визура.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Но, да ви илустрирам со „свежи скопски примери“: мојот пријател, господинот П. Г. Пепси беше извонреден андерграунд гуру во доцните седумдесетти и во осумдесеттите, сѐ додека не ѝ се посвети на сопствената мистичка пракса...

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Важно, Стрела е жива и знае дека во никој случај, дури и по цена на сопствениот живот, нема да ја прати во челустите на волците.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Не можеа да си ги видат очите, беше мрак, не смееја да си ги подадат рацете, би било многу необично и многу ненадејно, но можеа да го чујат шумното дишење еден на друг и да го чујат секој за себе лудувањето на сопственото срце.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Потоа пробуричка во шупата, додека на една греда не ја најде старата раница со која стариот одеше на редовни излети со своите врсници, а на друга страна обесени на сопствените вкрстени врвки скоравените војнички цокули со очувани пенчиња ама испаднати клинци, како едниствен трофеен плен од поразената кралска војска.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Мораме да се бориме и против длабо кота привлечност која за нас ја има агонијата на капиталот, против инсценацијата на сопствената агонија која што ја приредува капиталот, а во која ние сме вистинските смртници.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Да му се препушти иницијативата на сопствената смрт значи да му се препуштат сите предности на револуцијата.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Во таа цел, Hence Dante Gabriel Rosseti 1861. година изјави дека работата на преведувачот во себе носи стремеж на себелишување и задушување на сопствените креативни импулси,сугерирајќи дека често преведувачот ќе се послужеше со идиоми на својата епоха и со свои сопствени, за да го разубави текстот, но само кога неговото би му припаѓало нему; често по некоја каденца ќе му послужеше, но за структурата на авторот - и по некоја структура, но за авторовата каденца... okno.mk | Margina #8-9 [1994] 27

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Сеедно каков пристап ќе избере и сеедно каков метод ќе примени, тешко е да се процени колку е авторот во состојба тоа успешно да го направи кога е во прашање неговото сопствено творештво, притоа да не ги изневери колку основните важечки принципи на теоретската опсервација што ја применува, толку и да ги појасни, барем, стожерните пунктови на сопственото творечко искуство.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Јан Лудвик го исмеваше нашиот свет и тврдеше дека тоа е лажен свет, дека е илузија; ние моравме да се браниме себеси, да го одбраниме светот во кој живеевме, оти немавме друг свет, свој свет, како што имаше тој; ако го изгубевме светот на Партијата, ние ќе останевме сами со себе, и ќе моравме да погледнеме во празнотијата на сопствените души.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Како ќе се погледнев во огледалото што го немав, да постапев така?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира дека се шегувам? Крадец на сопствената радост! Нели, грдо звучи!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Оваа анализа на моќта на многумина ќе им биде тешка за прифаќање, поради сугестијата дека многу од аспектите на нашите индивидуални начини на однесување за кои тврдиме дека се израз на нашата слободна волја, или за кои тврдиме дека се против наметнатите начини на однесување, не се она што на прв поглед се чини.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Сега јас пораснав, имам чувство на сопствено достоинство, викендичка со градина и подрум со муниција.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Од светот не можеш да се сокриеш, треба светот да се сокрие од тебе. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 79

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Всушност, оваа анализа би покажала дека многу од нашите начини на однесување ја одразуваат нашата соработка во контролирањето и надгледувањето на сопствените животи, и животите на другите, во согласност со доминантните културни сфаќања .

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

На средината, тој беше како еден голем кањон помеѓу нив, кањон каде што се судираа спектакуларната возвишеност и понижувачкото растројство на стравот, каде што сувите бои на сонцето, со одблесок, се растопуваа од хоризонтот, а стравот од обелоденување на сопственото дно се нижеше на крвните жили, смрзнувајќи му ја душата.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Нивото на неговата собрана храброст ја достигна потребната решителност, за првиот исчекор, кон средбата со себеси и во тој миг, со помалку сомнеж, се осмели да се нурне во откривање на тајните на сопственото битие. Пред вратата на сопственото огледало!

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Ако се поспиеш со мирисливиот парфем на сопствената среќа, тој мирис ќе можеш да го пренесеш и врз другите околу тебе.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Тежината на сопствениот крст Навлегувајќи во длабочината на сопственото битие, на подножјето на снежната планина тој го препозна кривулестиот пат, по кој што, во форма на шарена тенка змија, се нишаше, влечејќи се низ водената површина, долу покриена со магла, горе кон снежната планина.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

- А каменот? – саскањето на сопствените зборови му наликува на придушено ехо од пеколот – Откаде тој кај тебе?

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Сѐ побавен, поситен, го ослушнува топотот на сопственото срце.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Налик на бајката, која тато толку ја сакаше, сета предадена на сопственото случување... ***

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Тогаш сфатив колку боли принудното напуштање на сопствената куќа...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

И тоа време беше време на лаги, на понижувања, блатење, предавства, време на подлости и кодошења, време на клеветење и губење и изопачување на сопственото лице, време на уништување на сѐ што значеше живот, беше нечовечко и погано време.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Претседателот на некој начин го стави во куќен притвор и му го лимитира уживањето во просторот на сопствениот дом.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Бидејќи јазикот не служи само за изразување на сопствените мисли, туку и, суштински, за нивно соопштување на друг, би можеле да се запрашаме како „првобитниот Египјанец“ ги пренесувал мислите на својот ближен “на која страна од двојниот поим секојпат мислел”?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Но вредноста на оваа книга не се огледа само во ова.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Извонредната методолошка самосвест, философската дистанцираност, усетот за правење значајни терминолошки дистинкции, богатството од обработена литература и цврстото аргументирање на сопствените тези се главни одлики на ова дело кое далеку го надминува нивото на еден магистерски труд.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Дали можеме уште да ја наречеме и дразба која ги струга сите можни агли на сопствената визија за она што сме и што треба да бидеме?!

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Така јас станав миловидна лажга која почна да си верува на сопствените лаги.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Претерана критичност кон другите и непризнавање на сопствените грешки.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Рефлексивната свест- самосвеста е во солипсистички круг. ‘Духот’ е заробен во кругот на сопствената иманенција, неспособен да воспостави контакт со ништо што не е негов одраз.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Честопати се верува дека пристапувањето кон таквиот модел би значело понижување или на некој начин осиромашување на сопствената слика за себе.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Процесот на сопственото познание ‘духот’ го врши на тој начин што ‘се врти спрема себе самиот’.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Партијата учеше да се отфрлаат доказите на сопствените очи и уши.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кога ќе пробаш создавање на сопствена стварност, пасивното соработување веќе не те влече.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Потоа повторно тишина, во која ја пречекорувам границата на јорганот и тонам во мракот на сопствениот здив.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

На сопствениот балкон јас и Јасна се чувствуваме како бродоломници.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Земам парче хартија и срамежливо правам рекапитулација на сопствената кариера: добар старт, големи паузи, мал успон и веднаш потоа пад, повторно мал успон, па уште еден нешто поголем, па уште еден пад, па пак голема пауза...

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Само ако ми појде од рака јас самиот да слезам до дното на сопствената самота, ќе можам да ги разберам нејзините силни пораки, тајната на нејзиното балканско истрајување.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Не можеше да им верува на сопствените очи.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

...затоа овие текстови настанати колку што е можно повеќе во процесот на сопственото ослободување од дистанцата ги чувствувам како разоткривање на мојот пат кон новата проза па ја молам почитуваната редакција да ги прифати како мој предлог во поттикнувачката дискусија што започна да се води на страниците од вашето значајно литерарно гласило... искрено свој, зошто ги сакам кроки цртежите или како да се претрча тревогата од разделбите ...сочноста на зрелиот плод впиена во белината на хотелските соби сокот од нутрината излиен попатно танц фигури во постелината во воздухот допира против вечноста летот на недопуштената цигара кон езерото жарот и водата во неподносливоста куса и жешка средба...

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

„Околу четврт век пишував за продолжување на животот и за употребата на сопствената волја, така што бев посебно возбуден кога го слушнав тоа. Маргина 34 111

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Играта може и сами да си ја предадеме и натаму да ја водиме, да им дозволиме на сопствените бранови да нѐ однесат кон нови ловишта, кон нови возбуди.

„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)

Чемерен, разнебитен, размеѓен – вудвосани старци, вдовици од шест војни, раскостени жени што ги наткаса болест, самоглавнички, доилки и чеднички и меѓу нив мажи разнеможени и мажи роболепници на сопствениот страв.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Овие откритија ќе ги постават координатите за неговата позрела фаза.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Во овие два смели потфата, дневникот и каталогот, тој ретроспективно го следи својот уметнички развој, досегнувајќи до самите корени на сопствената креативност.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Двајца големи уметници, наоѓајќи се обата во сосема различни културни средини, се занимаваат со слични естетски и пластични проблеми.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Дали некогаш сте имале шеф кој имал обичај да ве прекинува среде реченица и нетрпеливо да бара веќе еднаш да бидете конкретни?

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

1. Оној кој ќе блеска во науката за писмото ќе блеска како Сонцето.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Деперсонализацијата на композиторовата улога и самоорганизацијата на структурата имаа за цел ослободување на звуците од било чии емоции, идеи, намери, проекции, а не автоматизација на композиторовата постапка, како што често погрешно се толкуваше.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Таму кадешто проблемите беа вон доменот на музиката - како, на пример, при избор на инструментите и ансамблот, каде важен момент претставува изборот на изведувачите, нивната припадност на некое од музичките здруженија и сл. - „Ји Џинг не влегува во тие проблеми“.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Исходот на ваквата болна потрага беше препознавањето на сопствените посебности и раѓањето на свеста за нив.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Артикулацијата на сопствениот интерес (освен ако врескањето и лелекањето не ги сметате за тоа) ни оддалеку не е проста работа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Таа мора да го стори ова не само поради тоа што сето она кое желбата сакаше да го оттргне од говорната игра одново се враќа во неа, туку и поради тоа што истовремено, и самиот говор се наоѓа загрозен во својот живот, изгубен, отсечен, поради тоа што повеќе нема граници, препуштен на сопствената конечност во истиот миг во кој изгледаше дека неговите граници се бришат, во истиот миг во кој престанува да биде сигурен во себе, опфатен и ограден од страна на бесконечното означено, кое изгледаше дека го надминува. 50 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Неофицијалната советска уметност се обидуваше да се дефинира, да го пронајде своето место помеѓу Запад и Исток.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Не дека зборот “писмо” престанува да го означува означителот на означителот; тоа во една чудна светлина покажува дека “означителот на означителот” престанува да го дефинира акциденталното удвојување и секундарноста лишена од нејзините права.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Еден од најзаостанатите пунктови на нашата општа заостанатост е токму маркетингот, вештината како јасно, прецизно и шармантно се комуницира, а притоа се заработуваат и пари.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Консултирањето со Ји Џинг за Кејџ не беше тежнение за априорно прифаќање на принципот изнесен во таа книга, туку резултат на вклопувањето на сопствените начела во механизмот на функционирање на Кинеската книга на промени.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Испитувајќи го начинот на којшто филозофијата се занимава со етиката, политиката, поимот на одговорност, не би рекол дека деконструкцијата се управува кон некое повисоко разбирање на одговорноста, поради причините на сопствената претпазливост, бидејќи исто така научивме да бидеме претпазливи во однос на вредностите какви што се височината и длабочината (altituda altusa), туку се движи поради потребата за којашто верувам дека многу помалку е подложна на одговори и одговорности.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Да чекорам по туѓи патишта, иако во срцево носев болка тешка, зошто знаев дека повторно ги изневерувам моите чувства и не верувам никому освен на сопствените лаги.