низ (предл.) - куќа (имн.)

Молк. Одненадеш! Еден силен плач се изви во воздухот, па кога се разлеа низ куќата како песна! Силно викаше, девојчето не запираше. - Аа, аа, аа... аа..
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Откако повеќе немаше каде со чекорењето низ куќи, сега наполно сигурен дека Чанга со козите се крие во утробата на тврдината, тој нè собра нас, сите свои синови, да ни ја довери сопствената голема тајна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во Палестина, во земјата на предците, во Erecz Israel9. O, Hashano10!  Па сепак, Нина знаеше дека отсега натаму татко ѝ ќе бдее, ќе снове низ куќата како првата вечер од заминувањето на децата, дека Моше, веќе, сон нема да го фати.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Изутрина ме разбуди задушливо плачење: офкаа и дедо ми и мајка ми и сите што леткаа низ куќата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се метка низ куќата тажно и загубено.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Заради макја ми. Таа е душман на хартиите: како глушец душка по нив низ куќата и ги прибира за палење оган ...“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Во секоја куќа светеше борина, шеткаа жени низ куќи, ги растовараа мажите добиците со сено, трева, дрва; се прибираа аргати од работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Додека Татко, со книгите, остана дури до мугри, Мајка, со нова енергија, работеше низ куќата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Низ куќата се ширеше миризбата на печеното пиле и на корите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мајка му пак излегува и пак нешто работи низ куќата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тогаш дедо Спасе ќе ја викне мајка му на Васко, која работи нешто низ куќата: - Елено, море, детето заспа. Ела, земи си го!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И да посакам ни чекорите не би можел да си ги скријам. Низ куќата шетаме по налами.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури и разговараше со некого (не сум сигурен маж ли беше или жена); се довикуваше со него или со неа преку планините на ноќта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ја слушав како плаче, како шета низ куќата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Отпрвин, овој изразито нетипичен родов тренд ми бодеше очи...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фелоус им посветува обемна, речовита и богато поткрепена книга, Страст за зачувување (2004), на „геј-мажите како чувари на културата“. ‌Како и јас, Фелоус сака да ги истражи разновидните начини на кои геј-мажите се разликуваат од стрејт-мажите, начини што – како љубовта кон бродвејските мјузикли – одат подалеку од сексуалното однесување и честопати се пројавуваат уште во раното детство, години пред сексуалната ориентација да се изрази преку конкретниот облик на сексуална активност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во текот на истражувањето за една претходна книга, Момци земјоделци, за геј-мажите од рурално потекло,332 Фелоус забележа дека „беше изразена несообразноста со родовите улоги“ во голем број од животните приказни што ги собрал, особено во нивните рани поглавја.333 Кога биле момченца, повеќето мажи со кои разговарав особено ги привлекувале работи што биле надвор од опсегот на активностите кои се одобрувале за машките.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наместо да работат на поле или да поправаат земјоделска механизација, повеќе сакале да работат низ куќа, а на многумина од нив тоа добро им одело: бавчанџиство, готвење, правење зимница, редење цвеќе, украсување, шиење и други работи со игла.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Помина голем број километри помесувајќи се низ куќата, ту до терасата, ту до собата за дневен престој и до својата соба со огромно огледало: одвај собра сили да земе еден од трите оброци тој ден, колку да му се противстави на гладот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Утрото, дваесет и шестиот ден од месеца цутара, втората година по Големата војна, миропомазаната жена на Пане Липовдолски (одамна упокоен) осудесет и едно годишната Лена, шевелеше низ куќи, се вѕираше час во ноќвите, час во амбарите, во потонот, во малата и големата одаја, во гредите над чардакот, по ќошињата на дворот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Шевелеше низ куќи Лена Липовдолска, шевелеше и молитвеше, чиниш, се испраќаше, се проштеваше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Последниве денови многу луѓе ти се војваат низ куќи?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ако беше среќа досега требаше пород да ни трчка низ куќа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И тргна: по работа - дома, во бавча, низ куќа, па во школо.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Климакс Некаде прочитав дека само невоспитани деца поминуваат низ тежок пубертет. A прости, необразовани жени тешко поминуваат во климакс. Aма и за споменатите, и за другите, сепак, тој има заеднички симптоми: - силни врелини кои ве обземаат одеднаш само во одреден дел на телото,како да го печете во рерна или го дувате со врел фен, - капки пот што по линијата на веѓата се спуштаат по рабовите на лицето и буквално капат додека стоите во автобус полн со луѓе закопчани до грло во топла зимска јакна, - отсуство на желба да бидеш интимен со некого, па дури и со љубовникот,а за со мажот ич да не зборуваме, - силни налети на нервоза, во која трчаш низ куќа и бараш некого буквално да го изедеш, - чувство дека си болна од сите болести што ги прележале твоите пријателки и дека ги имаш истите симптоми на сите епидемии, птичји, свински, грипови, грутка во грло, јазол во желудник, срцебиење, камен во бубрези, тиња во жолчка, - потреба од „шопингување“ на енциклопедии за здравје, здрава храна, вежбање пилатес дома и во друштво, - отсуство на секаква желба да одиш по гости, а уште помалку некој да ти дојде, - убеденост дека си најпаметна, - ама и потреба да се биде зајадлива, џангризава, самобендисана, лоша, злобна и одмаздољубива За среќа, ова трае само десетина години и, кога ќе помине, сè се враќа во нормала, освен некои небитни промени: мажот си заминал, а не си ни забележала, децата не заминале, останале, ама ти се лути до смрт, а ти повторно со истата сила и енергија како од младоста, се трудиш да им угодиш во сè, ама нема „feedback“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па, кога ќе ме праша некој: „Што правиш?“, јас на долго и на широко се расприкажувам како, ете, спремам ручек, па низ куќа, а седната на компјутерот (кој ми го свитка грбот и ми ја разбуди спондилозата или остеопорозата) за од тежок живот да се пожалам не се сеќавам дека не е до ручекот и тенџерето, зашто, на крајот, не му стојам да му дувам на огништето, туку сам, сосема сам се готви.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А тоа станало вака, кажуваа Ристе Јанчески Газилајна и Тодор Велјаноски: кога си отишле од кај нив, од кај Јанчевци, главите на сојовите кои биле на закопот на стрика Анѓела нивни, тие, Јанчевци, за д не горат оган во сите одаи, се прибрале во гостинската, таа веќе била затоплена, а во сите други одаи, според верувањето дека душата на покојникот и по смртта, до четириесеттиот ден, шета низ куќата, оставиле да горат вивки и свеќи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кој тргат толку мака?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Као да чина, бре браќа? - им рекол.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Списка жена, како некоја лута змија; трешти да бега низ куќа, трешти да бега од куќа надвор, трчај мажот по неја и удри, трчај и удри, суди а со тие зборои, ѓоа метлата ја судит..
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И една лоша смрдеа се шири наоколу: на сретселото, меѓу куќите, низ куќите, низ цело село.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вечерта ја залостувам врата. И големата и малата врата ја залостувам и се шуткам низ куќа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И за кусо време од метлата останува само коренот, само рачката. Целата е испокршена, подгризана. Сѐ е - оди иди низ куќата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ја отворам и барам меѓу моите инструменти; младичот, сепак, ја подава раката, посегајќи кон мене за да ме потсети на моето ветување; ја дофаќам пинцетата, ја посматрам на светлината од свеќата и повторно ја враќам на нејзиното место.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но и тоа трае само за миг, всушност, како непосредно пред мојата порта да се отвора дворот на мојот болен пациент, веќе стигнав таму; коњите стојат мирно; снегот престана да паѓа, околу мене месечевата светлина; родителите на болниот итаат низ куќата; сестра му по нив; речиси ме креваат од колата; од нивните збркани зборови не можам ништо да разберам; во собата на болниот воздухот одвај може да се дише.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сиот во клопче со стиснати раце меѓу нозе и со коленици до самата брада, Антун Крстин ги слуша погодувањата и гледа околу себе лилави и модри и жолти и суринедовршени лица и се брани неподвижен, со некој внатрешен отпор, од мириси што минале еднаш низ куќата и сега се враќаат да го задушат, да го покријат, да го одделат од маката да истаржува тајни на едно минато.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сите негови шетаа низ куќата со подуени очи од плачење; со секое влегување кај него во собата, очите ќе им се наполнеа со солзи и излегуваа надвор да ги излеат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Помајка ми не даваше низ куќа децата да ѝ се врткаат, особено не во кујната.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Робот Бошко сновеше низ куќата и само туфкаше гледајќи во својот сакан стопан.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Одеше низ куќата на прсти и помина баеги време додека ја кажа вистината за себе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
2. Тодора беше едно азган чедо. Родена најмала, меѓу девет сестри и еден брат, го правеше последниот детски џумбус низ куќата, и баш во време кога сите домашни беа научиле тоа да го трпат.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ѕвезда саде низ куќи и пред куќи да ги расне цвеќињата.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Почнаа некои да го губат сонот: стануваа ноќе, шета низ куќите, дворовите, сокаците, дишеа како риби на суво.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Одвреме-навреме одел и дома ѝ, и гледајќи ја каде што се движи низ куќата, не му изгледала толку дебела, сѐ додека не седнела, при што сите облини се спојувале: нозете ѝ станувале како една, колковите се ширеле, а горниот дел од телото се спуштал надолу, се скусувал и раширувал.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Наслушуваше и му се чинеше дека вулканот се подготвува да избувне; излегуваше на чардакот, гледаше кон дувалото, но ноќта беше темна, облачна и не можеше ништо да види; шеташе по чардакот, низ куќата, слегуваше во дворот и одвај чекаше да се раздени.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И у целава оваа фрка, некако ти успева да најдеш време да подработиш нешто низ куќа, и кога – динг/донг, некој ѕвони.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Се крена топла пареа. Сладок и пријатен мирис се рашири низ куќата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Танејца, со запалена борина шеташе низ куќата, размислуваше и се тувкаше: „Тув, ми го нема детето! Задоцни!“
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ја повика за да ја праша "дали е виден негде низ куќата неговиот костум од венчавката".
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Минаа низ куќата, ги изгасија светлата и појдоа во спалната соба.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Сета моја работа ќе пропадне ако не сакаш да помогнеш. Ќе виси насекаде низ куќата...“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Изутрината ме разбуди задушливо плачење: офкаа и дедо ми и мајка ми и сите што леткаа низ куќата.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Знаеше дека сестра му има пари, но никако не можеше да дојде до нив: испретури сè низ куќата, сè каде што претпоставуваше дека ги крие, но не можеше да ги најде.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Бандо растрчуваше низ куќата и викаше по тапанџиите: „Удретее, нека чујат сите, нека чуе Профим, сето село: тој што купил камила, и вратата ќе си ја поткрене“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Жена му од питропот Танаско шеташе низ куќата, ги прегледуваше кожинчињата и офкаше: „Само мојата ја нема, само мојата ја нема...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога ги снема мачките во селото, кога почнаа да се чудат луѓето што е со нив, кога почнаа глувците да се котат, да прават пакости низ куќите, луѓето трагата ги одведе кај Полина.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Мајките, се знае, први се разбудуваат и низ куќите, од соба в соба, на долг пат тргнуваат.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Ах, таа ваша Нерка, како мачка со опашка работи низ куќа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Кога се враќам од училиште, мојата мајка веќе ме чека дома и во кујната подготвува вкусен ручек, а потоа, додека јас и Бреза играме, а татко ми чита весник, мајка ми чисти низ куќа, пере, пегла и готви.“
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Само, не разбирам зошто си морала да го лажеш она за појадокот, за ручекот и за моето честење низ куќа додека вие си играте, а татко ти чита весник.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Мајка ми, како и секогаш кога се подготвува на пат, со денови претходно беше нервозна, растревожена, несредена и постојано нешто викаше низ куќа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
На пример, како онаа, дека децата од мали нозе треба да се оспособуваат да помагаат низ куќа, да си ја средуваат сами собата, облеките, играчките.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Си можел да објасниш дека се случува, додека повеќето жени работат низ куќа, таа да работи на машината за пишување, или да е на службен пат, или...
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Клапчиња оган се тркалаат низ куќата, подрипнуваат кон покривот. Михајло, о, Михајло!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас не разбирам зошто и како е можно мајка ми да е виновна за сите лоши работи, а татко ми да е невин.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На пример, таа е тука, дома, се движи низ куќата, или седи и чита, или пишува нешто, или баш ништо не прави, а и јас сум дома, заедно сме, но всушност не сме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
По цел ден береше смил, горе високо над ливадата, плетеше златно – жолти венци со разни големини и ги закачуваше насекаде низ куќата, најмногу горе во нејзината соба.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во такви случаи татко ми се однесува како да е случаен минувач низ куќата, или како незаинтересиран гостин кој се чуди што тоа се случува, оти, нели, не е од нашето семејство и нема удел во настаните и односите во нашата куќа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се провртка малку низ куќата, си ги облече патиките и ми рече: - Бреза, кога ќе стане тетка ти кажи ѝ дека сум отишол да го прошетам малку Бак. – И излегоа двајцата низ вратата од дворот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тета се разбуди дури пред стемнување.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Да не сум вредна, да не не работам низ куќа, да не не ѝ помагам на мама, ајде кажи – се налутив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не претерувај – се вмеша мајка ми и строго го погледна татко ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ливадата наоколу е полна со сонце и со птици.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Убаво е во нашава куќа. Потокот што тече под моите прозорци е двојно поголем отколку што е вообичаено, зашто снеговите од Бистра се топат, па сиот се пени и шумоли како да минува низ куќата, а не крај неа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Убава беше нашата куќа таква накитена и намирисана со тоа чудно и чудесно цвеќе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)