Чиста, средена, ненаметливо осветлена и од звучниците сместени во аглите тивко се разлева песна. Звучи многу познато и дејствува смирувачки.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ни се чини дека влеговме во битолската кафеана во која вчера ја слушавме истата песна што погромко ечеше од звучниците.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Реткото пеење во Прењес е како сновидување. Тука песна се слуша само од звучниците.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Во соништата сѐ уште не можеше да се ослободи од ноќните мори на Голи Оток, каде што често од звучниците одекнуваа имињата на Тито, Кардељ, Ранковиќ...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
„Добро, Мид“, се чу од звучникот. „Дали е тоа сѐ?“ пристојно запраша. „Да“, рече гласот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Потоа од звучникот се слушаа звуците на Болеро од Морис Равел.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)