Александар никогаш не отиде, малку од мрза, малку од тоа што му беше непријатно да игра улога на социјала која фаќа ситен ќар од пријателството со ќерката на гардиски полковник.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Повторив затоа што ушните длапки ми беа полни со неговото ситно, крцкаво кикотење. Колку од здодевност, толку и од мрза.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)