по (предл.) - куќа (имн.)

Или само знаев дека би ми го рекол зашто тамам мислев дека се спасив од онаа ѓупштина што ми бербатеше по куќата, кога, ги слушнам некаде зад куќата од каде што ќе влезат во задните простории.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Над Кукуш се спушташе мракот. По куќите ламбите се палеа...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Зошто? Зошто да ти дадеме муштулук? - праша Султана. - Што си се развикала? - рече Никола.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
По куќите, на ѕидовите, се црвенееја низалки црвени пиперки.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Попладне одеше по куќите и таму ја нудеше својата стока, а благодарејќи на авторитетот што како сиромашен но чесен човек во општината го уживаше татко му, Јаков со своите производи ги снабдуваше и битолските синагоги и некои од еврејските здруженија.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но сега Коле е редовен. Не изостанува, зашто мајка му веќе не оди по полето: работи по куќи, а со себе ја води и сестра му.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Полјакот ќе пукне од бес. По цела ноќ трча по куќата и на секое шушкање извикнува: - Стој!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Мајка му пак излегува и пак работи нешто по куќата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Посебно кога е во прашање јуне како мене! (Ете, се преправаше дека заборавила оти токму таа ме има наречено со тоа име заради она мое дивеење по куќата кога бев помал!)
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Ќе разберам. Ќе прашам по куќите, - рече Билјана, па го поведе малечкото да ја бараат мајка му.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Се спуштија други во Стан; и по куќите, вични, бараа пченични лебој, Доведоа оттаму десет ергенчиња лични: некој да служи ни требал!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Удрија по куќите да пљачкосуваат. Бараа злато.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Никој не беше сит и таа нејаска нѐ тераше да одиме по куќите и да просиме.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Ебатти знаењето, му велам јас, и после се растуривме по куќи, по држави, по светот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Летото подзастаре и тогаш дојдоа Бугари и Германци. В село. Се курдисаа по куќите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Одиме така по куќи и исправаме. Влегуваме и во тремот на Дуко Вендија. Дуко наспичува колца и пуфка со цигарата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Утрото идат и кај мене луѓето. Мажи, дербедари, одат по куќите, ги фаќаат кучињата. Ги врзуваат, ги одврзуваат и ги носат на сретсело.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па ќе фрлаат разни порези и прирези по куќите: не знам за Црвен Крст, не знам за Народна одбрана, за ова, она...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
После одиме по куќи и прашуваме: колку машки, колку женски, како се викаат, како се презиваат. Им ги менуваме презимињата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Изнесуваме пљачки од по куќите, покуќнина. Се нарамуваме, се вежиме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така се разнесе по куќите прикаска од безброј парчиња, без почеток и без крај, без смисла, како и обично што се случува во такви прилики, една доверливост што минува од човек на човек, за задграничната дејност на Марко Проказник.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ѝ најдоа една таква девојка која беше сираче и која се хранеше работејќи по куќите во селото и која имаше како него некоја маана во говорот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Од нивното млеко мајка Ленче со негова помош правеше сирења, урда, кајмак, па Васе ги продаваше на пазар, а млекото го разнесуваше по куќи секое утро.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Луѓето затворени по куќите ги колнат и го молат бога да ги стиша, да ги спотера некаде.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сѐ имаат во предвид Германците кои Турците ги викаа Аламани аландарка — скитница, маалуша, покуќеша што шета по куќи алипен — сакат од нога или рака, око итн. ампа — несреќа алтица — парче од ткаенина — крпара амак — будала амле — грижа аргач — ограда за овци во нива ариза — поклон армасување — годеж, посвршување девојка вдовица аро — страшило артирисува — заштедува асло — зелена нива напролет без клас во која пасат јагнињата астретен — оскуден ата — несреќа бабуа — грижи од бабата за новороденото дете басам — не признавам, одречувам тоа ти што го тврдиш баснар — човек што баи, врача бастра — болест по растенијата беане — ивтирија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мајка се сеќаваше дека еднаш Татко, во времето на рациите по куќите за кои се сомневаше дека се чува сталинска литература, не само што ги скри книгите за Сталин туку, меѓу светите книги, постави книги на Маркс, Енгелс и Тито.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Учителот не ги распушташе, туку наставата ја држеше по куќи: одеше кај секој ученик дома и му покажуваше што треба да научи.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Такви дамки се намножија по куќите како во времето кога првпат владееше чумата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ве има на улици, на телевизија, во весници, на приредби, се криете по куќи, хотели, резиденции…
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Одат по куќи, малтретираат и пијат крв. Личат на надуена мешина. Немаат коски.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Штом ќе се спуштеше мракот сѐ живо заминуваше по куќите како во гробови, помисли, занимавајќи се со своите размислувања.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тој Мирче беше дојденец од некаде и долги години слугуваше како момок по куќите.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
ги гледаше Висар на широкиот пат крај езерото испоседнати Ѓупците со разни бакарни садови што ги поправаа, калаисуваа и продаваа, ги гледаше како одат по куќите и бараат нешто за јадење, тропаат по вратите, а луѓето им викаа: „Сиктер, никогаш вас човек не може да ве нахрани; и кога Ѓуптинот го поставиле за цар, тој прашал: А што ќе правам за леб...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се смрди селото од риба; замириса сѐ на риба: и алиштата и постелите по куќите, и садовите, и водата за пиење, и млекото, и здивот на луѓето, и изметот; ги солеа луѓето, ги ставаа во грнци, во каци, во сѐ што имаа, ги сушеа, а скапаните им ги фрлаа на мачките што се накотија и изнадојдоа од сите села: мораа после со пушки и со отров да ги ништат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Најпрвин таа почна со претреси по куќите: го собра скриеното оружје, а потоа се зафати со евиденција: колку жители има селото; како се чувствуваат: Срби, Бугари, Грци, Македонци; колку има: слепи, глуви, сакати, неми, мрднати.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
По куќите, по дворовите каде што го водеше, се собираше сето село; во некои куќи ги криеја децата да не гледаат, а некои жени ги покриваа очите со раце кога бикот ќе си ја запотераше својата работа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Војниците ги симнаа кантите со бензин од камионите и јурнаа по куќите да ги штркаат: пламенот вивна и луѓето почнаа да лелекаат, да се раздвижуваат, да напинаат да го скинат обрачот, но војниците со бајонетите и кундаците ги натискаа еден во друг.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
БОРИС: Уште колку души има по куќава? МАТЕЈ: Толку сме ама одбрани.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Не собирам веќе интернационална жгадија по куќи.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ги распоредија по куќи и им рекоа да почиваат до квечерина.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Стана во мугрите. Се врти по куќи, мисли, размислува и сенешто и шепоти дека погреши.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јас се посветив да организирам чести и скапи вечери.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мојот маж беше изнајмил жена којашто готвеше и суредуваше по куќата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Беше речиси слепа, но и покрај тоа работеше извонредно. На мажот ми внимаваше како да ѝ е син.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На децата прилично им се допаѓаше па ја задржавме. Беше одлична готвачка.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Едни се сместивме во касарната, други по куќите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас и Оливера Поточка одиме со главата в торба, што се вели, влегуваме по куќите и ги отскриваме булите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тропаме по куќите и ги среќаваме нивните преплашени лица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе прашам по куќите, - рече Билјана, па го поведе малечкото да ја бараат мајка му.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)