по (предл.) - спила (имн.)

И душа ми сичко виде и лилјаци по спилии жлти пилци по небеса у Света Гора и икони пијани у Синаја црни ветар и легох у чужда земја а корен ми у баштина крст ми – слнце а душа ми – пустина - немојте ми коски претресати...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Ланската година, во пролетта, кога Јаузоските раетини кршеа камен за новата кула Јаузоска, Андон Анѓелов Јанчески, вториот Анѓелов син, бил искачен најгоре на спилата и како што измавнувал со чеканот, однатре од спилата бувот му се џитнал право в лице и додека Андон се тркалал прудолу по спилата, тој, бувот, како од праќа фрлен, се изгубил во шумата под Камен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)