Ти се движиш во круг по познатите треви а спиралата на времето те влече по нови виделини.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Она нешто малку кукулинци што останаа под изгорената црногорица, одамна, речиси од дните на првите порази под Отоманијата, престанаа да се чудат, поточно сѐ повеќе прилегаа на дедовците, кои по познатата тврдоглавост се оддалечуваат еден од друг и станале секој свој свет во себе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Гледаше лево десно, по познатите предели крај патот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)