Тој ме погледна изненадено и рече: „Ајде, тргнувај, пијан човеку. Сите почнаа да се собираат пред автобусите“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Лушпите беа забележливи и по подот на следната просторија, салата со шалтери, иако мојот поглед беше насочен малку погоре.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
И навистина; сите ученици се беа групирале пред автобусите и се готвеа за враќање.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Часовникот на возачот на автобусот, во тоа сум 95 насто сигурен, е за 4 минути и 15 секунди поназад, па тој спокојно, на перонот пред автобусот, си го пие ладното „скопско“.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)