пред (предл.) - куќа (имн.)

Седнавме врз зелената трева пред куќата.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Таа без оглед на годишното време си беше пред училиштето, тука, пред куќата на учителот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На улицата пред куќите на тие двајцата забележувам еден од овие лизурковците што пред малку се пикна под масата на која седевме и се стопори мене да ми ги лижи стапалата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Стигнавме во дворот, пред куќата. Тој слезе и, нормално, не се фати веднаш за куферите.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Толпа луѓе, мажи и жени, мислејќи дека веќе сум се вратил од кај црквата, се собрале пред куќата и извикувале закани и клетви.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се садеше што не се посадило, или се додаваше на тоа што веќе беше посадено - уште некоја леа пипер, четири реда патлиџан, два трапа барбуња, едно парче големо колку да се растркала магаре, крастајчиња, блиску пред куќата жените ги садеа или ги пренесуваа веќе порано посадените џунџулиња, пркоси, париња, сивци, гербери.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Квечерината на дваесет и трети мај, кога се вратив од височинката каде што веќе се изведуваа работите на главниот резервоар, за кој земјата беше ископана и, на камиони, однесена, та почнуваа бетонерските работи, кога се вратив таа квечерина, пред куќата ме чекаше човек кого не го познавав.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Над отворената влажна шахта, таму подалеку пред куќата, во која останала многу влага од водата, веќе кружеа три пеперутки.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Години подоцна, летото, кога дедо ми летна за Австралија, Александар допатува од Германија, го паркира „поршето“ пред куќата на татко ми и од багажникот ги извади моите први фармерки.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Имав грижи, а не знаев да ги дефинирам!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Слегоа на џаде, заминаа по едно дрвено мовче и се најдоа од другата страна пред куќата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се разбира, и денеска е понеделник на морскиот брег пред куќата на Маркес во Картагена де Индиас, и денеска две петлиња се перчат и му плачат мајче на Хозе Буендија башка и се занесуваат дека петлињата што ќе се најдат на морскиот брег кога тогаш ќе станат галеби, гиздави и отмени, кои во даден момент нема да ја пропуштат приликата да му се посерат на немиената глава на Хозе Буендија.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Ако се исправи човек ќе ги види колјата, камењата пред куќата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Девојки што од срам не можеа да погледаат човека в очи, корнеа камења од калдрмата, решително им се закануваа на суровите и мрачни полицајци, кои дојдоа со штиковите на пушките, пред куќата на протиница.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Само по еднаш на ден, летно време, тука во дворчето пред куќата на периферијата во која живеам.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Љубовниците... Ги имаше куп, дури еден фудбалер меѓу нив, мускулест голман со кој трчаше по топката на тревникот пред куќа.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кога стигнавме пред куќи, соседот навали уво до моето уво и тивко ми шепна: - Ами сега шом се зак’лнаме дека нема да зборваме по наши, ка ќе се разбериме со жените?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
ЛУКОВ: А кога запревте пред куќава?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: Одлично. Ене го и пајтонот. (Се слуша пристигнувањето на пајтонот и неговото запирање пред куќата.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тишината ја нарушува шум од автомобилот, кој запира пред куќата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ќе излезам ѓоа ќе шетам пред куќи и ќе му кажам што е работава...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Жените тогаш се собирале пред куќата на мајка му, влегувале внатре и молчејќи ја жалеле; тоа станувало оние денови, кога ќе се расчуело дека го носат врзан. Било заради кражба.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Токму кога се врати во куќата по безуспешната потрага, пред куќата веќе стоеше полициско комбе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Така задуман со куп недоквачени мисли стаса пред големата капија, пред куќата која со својата градба се разликуваше од сите останати куќи во селото.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И, раскажува, како нејзината ќерка, со сите квалитети во кој спаѓаат оние од кујната и дворот пред куќа, ги знае девојчето ама не вреди... никој веќе не бере гајле за штиркан чаршав што крцка под тебе и икебана од цвеќе собрано од бавча што сама си ги одгледала.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И јас ќе се искрадам кога понема работа, а кога немало работа в село, а мајка ќе помине пред куќата Кузеска, ќе тропне на џамот и ќе рече: 19
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гледам во луѓето, а месечината стекла дури до врата, мислиш реката надошла пред куќи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пред куќа, зад куќа и околу куќа, растури ги, вели. И кај нас се прави така, му велам на Григора.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ме положуваат крај ѕидот, од онаа страна каде што е раната.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пред куќите и по кривулестите улички беа изложени шарени керамички садови: стомни, чаши, чинии, бокали, филџани, ибрици, вази и ќупови за масло, за вино, за жито.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Речиси целиот град беше зафатен од садови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И тие доаѓаат, членовите на семејството и селските старешини, и ме соблекуваат; училиштен собир, што го предводи учител, стои пред куќата и пее некоја мелодија со прост текст.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Савка живо се приготвуваше, понекогаш и ќе запееше: пред куќата на својот чекан маж и не ќе се плаши веќе од потсмешливи погледи.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но не го уби заради тоа што беше лошо, бесно, напротив кон него беше кротко, мирно и послушно, ами го отепа во еден момент на афект, кога тоа ја откопа главата од неговата жена која тој ја убил скришум и ја закопал во градината пред куќата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Пред куќата имаше исто така мала градина со две големи дрвја, кои еднаш ја спасија Мајка кога во нив удри камион скршнувајќи од правата улица.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Соспите снег никој не ги стругаше така како Бошко, и пред куќата, и пред дуќанот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Пред куќата, кај шадрванот, таа ниту подзастануваше, небаре не ја гледа таа убавина, а кога слушна дека ибн Бајко е задолжен да изгради и теќе, што ќе биде чувано од теќе-ефенди, таа толку силно се исмеа, што шумата се стресе, а потоците наоколу почнаа да подрипнуваат врз камчињата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Двајцата од придружбата заостануваа и, тие, штом слеговме пред куќата на Симона, се поздравија и заминаа по оној пат што го сечеше ридот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Прости ми ги гревовите со лесна душа да појдам в црква на Воскресение Христово... и да се причестам... смирена да го примам Телото и Крвта на Синот Божји - од Богородица Мајчица роден... руган, плукан, мачен, распнат, умрен, од Крстот симнат, во Гроб легнат... си шепоти баба Петра седната пред куќи, веќе променета за в црква.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ѕвезда саде низ куќи и пред куќи да ги расне цвеќињата.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Татко, кога нѐ виде сите собрани, пред куќата, на прагот, готови да полетаме, како семејство, кон најблискиот облак, за да ја минеме границата, веднаш, по силната возбуда што ја почувствува во мигот, претпостави дека Мајка или го насетила денот на конечното заминување или веќе наминал претпазливиот Гури Порадеци којшто, свесен за критичноста на мигот за опстанокот на побратименото семејство, не сакаше ништо да му препушти на случајот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А исто така и Анко кога го најдоа умрен во бунарот пред куќата во која се криел.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Така чекорејќи во семожни мисли, стигна пред куќи. Крај порти го чекаше Јагулица.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Смеата и натаму ечеше, владееше возбуденост. Малото девојченце побегна, плачејќи. Госпоѓа Морис излезе пред куќи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Беше убаво, чисто утро со весело ветре. По патот пристигаше докторот со неговиот коњ и кочијата. Застана пред куќата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Седни, - му рече Ангеле покажувајќи му место на гредата пред куќа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Правена е по план, донесен од Германија, каде што тако му работеше како слаткар: куќата е со висок стрмен покрив кој не држи снег, и на кој, на сите четири страни, има тавански прозорчиња што го осветлуваат просторот под покривот; на сите четири ѕида од куќата: и на долниот и нагорниот кат, има мали дрвени балкончиња и тесни врати кои излегуваат на нив; над нив има гипсени украси: развлечени триаголници што се испакнуваат од фасадата; по рабовите на куќата, исто така, се спуштаат гипсени бордури; куќата е обградена со зеленило што ја прави уште поубава; пред куќата нема градина како пред многу други куќи, туку е посеана ниска трева која како зелено кадифе го покрива сиот простор; низ тревата постојано се разлева една браздичка со вода и ѝ дава свежина и силно, блескаво, зеленило; пред куќата, под лозницата што е разгранета на дрвени потпирачи, се белее гроб направен од мермер; околу него цвеќиња и масичка и столчиња направени од преполовени костенови стеблаци; оградата на дворот е од мазни дабови плотици со куси врвови исшилени како запци од шара.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Имавме една голема круша пред куќата во дворот и јас секое поминување ќе се обесев со рацете на неа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)