Таа беше решение на проблемот на наоѓање боја со минимум претходни естетски конотации, било да е нанесена во широки монохроматски потези, или користена како локален акцент во покомплексни дела, стана така типична за Бојс, како и Ив Клајновата интернационална сина.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Во овој најнов роман, Старова, кој веќе е познат како мајстор на прозната реч, се решава на една експериментална наративна постапка: со минимум дејства во наративната арматура, да ни состави романескен мозаик за нашиот балкански вавилонски синдром.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Вавилон и разделувањето на народите и на јазиците овде кај нас, можноста на Балканот тие (јазиците) повторно да се спојат или, пак, народите и културите да останат во мирен соживот и заемно културално запознавање тоа е епското, широко, макроманско платно на кое Старова почнува да ја слика својата инаку инимна, семејна слика на дете кое се сеќава.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)