според (предл.) - него (зам.)

Според него, типичен пример за прекршени права и обесправеност е случајот со стечајците,6 со кои сочувствува затоа што и самиот тој своевремено „преживеа“ една стечајна постапка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Инаку, во моментов, има три полициски синдикати кои го покриваат неговиот сектор, но –  според него –  ниеден не е реално активен во однос на правата на работниците, првенствено поради политичките влијанија и притисоци.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
3 Б. Н. сега, а и за време на споровите, е член на една синдикална организација и на едно здружение на бранители, но воопшто не е задоволен од поддршката која ја има и планира да се откаже од членството во синдикатот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Орхан Авдиќ, и покрај добиените судски спорови против својот бивш и осветољубив работодавач, вели дека не би тужел повторно доколку му биде повредено некое работничко право – поради тоа што воопшто нема доверба во македонскиот судски систем и во синдикатот за кои, се чини сосем оправдано, смета дека се целосно партизирани!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Величковски, кој сега работи во приватна агенција за обезбедување, а дополнително и како електричар и хаусмајстор на повик, охрабрен од добиениот спор и од тоа дека, сепак, и во нашата држава може да се добие судски спор за прекршени работнички права, е решителен за тоа дека и во иднина повторно би тужел доколку му биде повредено некое право од сферата на трудот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Според него „ако нема јак синдикат работникот не може да ги оствари своите права.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Примерот со Анчевски може да делува охрабрувачки врз останатите работници на кои им се прекршени работничките права, а се колебаат дали да покренат тужба.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Според него, една од најголемите трагедии во нашето општеството е дискриминацијата на непартизираните граѓани.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Токму тука лежи една од разликите меѓу нас и Фуко: според него, општественото поле е прекриено со мрежи на стратегии; ние мислиме дека тоа се измолкнува на сите страни.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Светијован и светијованка, според него, можат да спијат како брат и сестра во една постела.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сиоран, инаку топла личност, од себе варничеше јаросни зборови, бидејќи пишувањето, според него, има вредност и оправдување само како ослободување од опсесиите, како средство да се одложат распадот и катастрофата.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Тој човек, од една страна го презира, според него, анахрониот политички ангажман, но затоа пак тој верува во револуцијата изведена со помош на мас-комуникациите.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но според него стратегиски „Пореч е најдобрата област од каде што може да се работи“. 69
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Според него таа пропаганда била “заснована на силно антиројалистичко чувство“.328
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Според него најпогодни за соработка во почетната фаза би биле српските елементи во Порече или областа Маврово.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Според него тоа значело дека „работата на собранието ќе ја следи партиската лиинија и спрема тоа ќе ни даде непристрасна јасна индикација за тоа што е таа“.304
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Според него било предвидено да се изврши пробив со две оперативни групи во големина на бригада предводена од воено и политичко раководство од највисоките форуми: со едната група во Централна, а со другата низ Источна Македонија, а една група да остане во реонот на Кожув и да дејствува во Тиквешијата и на десниот брег на реката Вардар јужно од Велес.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Според него, во различните делови на Југославија требало да се испратат Срби кои требало да помогнат во кревањето на моралот во земјата и “би го изложиле ставот на сојузниците кон одделените групи“ кои давале отпор.54
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Во сета оваа работа најважно е ова: видов дека скоро во секое село има бугарска полиција или бугарска војска“ и според него тоа “најдобро говори дали сака македонскиот народ да биде окупиран или да биде слободен“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
167 За време на својот престој тој забележал дека македонските села Грците ги именуваат како “бугарски“, дека под режимот на Метаксас македонскиот јазик бил целосно забранет, и според него, било “многу тешко да се процени односот меѓу македонското и грчкото население во областа северно од Солун, но судејќи според јазикот кој се зборува, јас би рекол дека доминираат Грците“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
262 Во однос на ова шефот на британската воена мисија Bethesda на 7 октомври ќе го извести Force 399 дека неговата порака испратена до Германците била само со цел да се иницираат преговорите меѓу Германците и македонските партизани кои според него не биле “прифатливи за Германците без британска интервенција“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Според него до подобрување на животот на народот би можело да дојде со една програма на едукација преку која би се подобрила хигиената и здравјето, а животниот стандард би можел да се подобри за кратко време.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Но според него Светозар Вукмановиќ-Темпо бил “недвосмислено човекот кој ги даваше одговорите на ДА и НЕ.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Целата фраза, значи, е како три пати по три, број и збир кој го фасцинира Дишан и според него, со ова се искажува бесконечност - еден претставува целина, два претставува пар, а три е “земен како рефрен кој трае” (бројот е математичко траење).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во таа перспектива, сѐ што на субјектот му доаѓа од него и според него самиот е добро, бидејќи е автентично, а сѐ што доаѓа отстрана се смета за неавтентично, бидејќи е вон дофатот на неговата сфера на слобода.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Преживеаните вредности на критичкиот гест според него се зачувани “во внатрешната напнатост на духовната дејност”, во оној вид негативност која го поттикнува неговиот натамошен напредок.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
За разлика од новите текстопишувачи, тој енергично се залагаше за своето темелно уверување дека литературата е судбински поврзана со “светот на животот”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Јасно ни е дека Енценсбергер сепак нема намера да ја отфрли, тој попрво би сакал да ја ограничи глобалната амбиција на традиционалниот концепт на критика.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Литературата, според него, се експонира автентично само во тоталната солидарност со граничните прашања на егзистирањето.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Па ајде да повториме некои од нив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зборот геј никогаш не ја опишувал само хомосексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите, според него, навистина се одликуваат со природна состојба: заедничко ни е својството да му припаѓаме на трет или меѓупросторен пол, на половина пат помеѓу машкиот и женскиот (но поблизок до вториов). ‌Таа отворено есенцијалистичка или есенцијализирачка визија за природите на геј-мажите ги носи со себе вообичаените недостатоци, проблемите што по правило ги тиштат сите есенцијалистички модели на општествениот идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мејлбренч доброволно признава дека гејството има врска со многу повеќе отколку само со сексуалноста. Тоа му е, според него, токму она што во него не чини.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во својата заклучна реч, тој намерно одбива да ја огради работата, отфрлајќи говор со завиени квалификации и зборува великански, широкоопфатно, инклузивно и во универзализирачка смисла за „нашата дводуховност“ и за „нашите меѓупросторни природи“ (259).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Антитезата на Фелоус може да се најде кај Џек Мејлбренч, авторот на Андрофилија – Манифест: Отфрлање на геј-идентитетот, презапоседнување на мажественоста (Androphilia – A Manifesto: Rejecting the Gay Identity, Reclaiming Masculinity) (2007), кој ја одрекува суштинската, вродена женственост на геј-мажите и кому не му се баш драги полињата во кои доминираат жените, а во кои, според Фелоус, геј-мажите се одлични.345
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој зборува за „суштински начини“ на кои геј-мажите се разликуваат од стрејт-мажите, за „природи на геј-мажите“, за „геј-сензибилитет“ како „суштинска страна на човековата природа“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од нив дури силно се оградуваат од ставот дека имаат „својства или одлики што генерално ги имаат девојките и жените“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Детето од женски пол, според него, започнува да станува жена „кога за првпат ќе ги види гениталиите на другиот пол.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа веднаш ја забележува разликата и, мора да се признае, нејзиното значење.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Според него, „сликата е израз на јасно растојание меѓу две уредувања на културната стварност“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Мислам дека татко или имал потреба да ми го покаже она што, според него, е добро во музиката или само сакал да биде поинаков од другите татковци.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Во Македонскиот народен театар претставата на Љуша Ристиќ ќе може да се игра подолго затоа што се завршува кога Чак Норис ќе рече доста, а доста ќе рече откако ќе ги изнатепа сите што, според него, го прекршиле законот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ни улавите, според него, не биле толку улави да ја наместат главата под чекан на грев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Сепак ги знаеш кршимуцките што ти ги дробеле ковчињата и што те соголувале. Не плаши се, спомени ги нивните имиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа, според него, се довлекло на ребрест мев од непозната Арапија, сега го ора нивното отечество и не јаде желад, како што не ќе јаде подоцна ни трупки ни моркови, туку бара мевце, жили, души, до последната педа во црно ќе ја завитка земјичката.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Според него, тој бил плашлив и недораснат да ги води запрегите и, освен Кукулино, познавал уште само неколку села.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Видовитиот носител на знамето на стравот, оној Дмитар-Пејко што не ги познавал границите на сонот и на јавето, наеднаш брзо-брзо им го опишал чудовиштето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не го сметал другиот Онисифор за достоен старешина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Доколку веќе “метафизичката” проблематика се остава отворена, онака како што се прави тоа да � соодветствува на состојбата на нашето мислење во премин, сепак треба барем да ги претставиме “тенденциите”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Веисхедел ја фали модерната уметност поради „изворната сила“ но смета дека е само „преодна“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Телото овде наводно уште еднаш оживува, остатоците на животот се концентрираат, но само во сознанието и животот продолжува како по инерција.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Затоа длабочината, според него, се појавува не само онаква каква што е во себеси, туку и онаква каква што е во создавањето на светот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Пак да тргнеме од Тезауро: според него, Бог се очитува во темните кончети.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сѐ е сконцетрирано, според него, во сознанието и продолжува уште два или три месеци... некојпат дури и половина година...
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Одил, одил, одил и туку беше втасал кај сонцето една квечерина.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Откоа чу тие зборои син му од царо, оти у сонцето имало девојче според него, си обул едни железни опинци и ја опраило кај сонцето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Според него, подеднакво е опасно да се оправдува освојувањето како со постоењето на катедралата во Стразбур така и со генетското наследство на Алзашаните.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Што се однесува до вината на идеологијата, според него, „само таму каде што акцијата може (недвосмислено) да се определи како идеолошка можеме да зборуваме за идеолошка принуда и за последиците на идеолошката акција да ја обвинуваме идеологијата“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Според Саркањац ова е една од „базичните грешки“ на идеологијата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но, фактот што марксистичката идеологија е дел од ‘формата на животот’ на авторот, не е единствен разлог поради кој тој најчесто ја дава неа како пример.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Револуцијата, според него, ја упропасти Франција залудно трошејќи ги националните вредности во име на еден божем правилен поим за нацијата: „Оној ден кога му ја отсече главата на својот крал, Франција изврши самоубиство“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Според него, марксистичката идеологија е најразвиена и најприсутна идеологија во дваесеттиот век, најизграден примерок на идеологија; уште повеќе, марксизмот, како продукт на западната мисла „го задржува легитимитетот не само да биде изучуван и интерпретиран, туку и сѐ уште да биде инспирација“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кога конечно ќе ја прочиташе според него вистинската книга, а таа беше секогаш последната, според распоредот на рафтовите во библиотеката и редот на читањето што само за него имаше некакво посебно значење, тој ќе си ја ставеше старата излитена вратоврска и црната паларија донесени уште од Цариград и излегуваше во старата чаршија да се види со своите најблиски верни пријатели со кои играше балкански покер.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски внимателно слушаше, но не можеше да разбере зошто Татко запре на овој, се разбира интересен, лик од албанската преродба, во времето на Отоманската Османската Империја, но тоа, според него, не беше во врска со нивниот проект.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски претпоставуваше дека брзо ќе ја решат судбината на овие два збора, коишто, според него воопшто не можеа да се сметаат за опасни, така мислеше и Татко, но за него расправата не беше завршена, туку таа дури сега почнуваше: Има зборови кои ја имаат моќта на метафори, со неколку од нив може да се раскаже дури и да се опфати историјата на човештвото.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Првите три јаничар, курбан и башибозук, според него, беа комплементарни, во врска еден со друг, во иста категорија, но можеа да се разгледуваат и одделно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко насети дека Камилски секако мислел на турцизмот душман, душманлак, со најраспространето и временски најдолго присуство во балканските јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XXXV Климент Камилски беше готов, според договорот, да реферира за првиот збор, според него најопасниот јаничар, јаничарство, јаничарија, јаничаризам.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше свесен дека се нагрби да се бори и конечно да се пресмета, според него со најопасните зборови, како што се јаничари, курбан, башибозук, курбан, башибозук зандана и кодош зандана, кои беа сѐ уште во жива употреба во балканските јазици и често менувајќи ја пошироката употреба, не ја менуваа суштината, опстануваа, дебнеа демнеа како неочекувана опасност.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имаше, според него, зборови кои само еднаш ја откриваат својата таинствена длабока смисла.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко, како познавач на старотурскиот, односно османскиот јазик, но и како негов современик, за време на студиите во Цариград, беше мошне внимателно слушан од Камилски, макар што според него говорителот се оддалечуваше од целта на дебатата, ако цел воопшто имаше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овој збор Камилски го поттцрта со црвен молив, издвојувајќи го за поопстојно разгледување со Татко, како и израз кој сведочеше, според него, за еден од значајните аспекти на османската цивилизација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Долго време согоруваше со овој проект и не престануваше да го средува поредокот на книгите според него.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко во тие моменти, колку и да беше Камилски субјективен и, според него, не во право, не сакаше да го прекине.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Толку се зближи и го засака искрениот, но според него наивен Камилски, кој со своето шпанско револуционерно минато, со хроничниот просоветизам, можеше лесно да се најде во непредвидливата и неизвесна стапица, на секогаш новата идеологија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко авторитетно продолжи: Писмото и азбуката со кои се служеа Турците беа и за нив исто така, позајмени од арапската цивилизација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потоа Камилски забележа дека поврзаните капиџици можеле да обединат цело маало, од еден во друг двор, без да се излегува на улица.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, сепак, инсистираше Татко да запре ако не на најкарактеристичните во духот на нивната мисија, тогаш да избере барем еден, а според него ги имаше повеќе кои би требало да се внесат во листата на (без)опасните турцизми.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Стравуваше Татко, кој беше навлегол длабоко во балканската историја, со својот живот и со своите потраги, да не ја релативизира опасноста од натамошното постоење на јаничар, овој, според него, најопасен збор не само на Балканот туку и на светот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Така Хантингтон ја гледа иднината како судир на повеќе различни цивилизации (според него, тоа се Западната, Православната, Исламската, Латиноамериканската, Африканската, Конфучијанската, Будистичката, Хинду и Јапонската).9 Идните судири и борбата за превласт, по негово мислење, нема да се водат помеѓу одредени држави или етнички групи, туку помеѓу одредени култури (бидејќи секоја цивилизација е носител на одредена специфична култура).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Францускиот поет од еврејско потекло Едмонд Жабес беше уште порадикален.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И Леополд Седар Сенгор, кому блискиот Бургиба му беше сопатник и ко-создавач на франкофонијата, а подоцна и на движењето на неврзаноста и кому никогаш нема да му прости што власта ја предал по мирен пат (така никогаш, според него, не постапувале умните владетели), во една пригода ќе рече дека малку убивал за да спаси милиони.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Според него, крајот на книгата го означува и крајот на времето.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зад ова се крие еден факт што никогаш гласно не се споменува, но премолчано се сфаќа и според него се постапува: имено, дека условите за живот во сите три супер-држави се мошне слични.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во претходниот квартал, според него, производството на врвки за чевли го надминало планот од десеттиот тригодишен план за цели деведесет и осум проценти.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Според него, спроведувањето на сеопфатна и инстантна приватизација, функционирањето на економијата со што помала државна интервенција и вербата во семоќта на приватната иницијатива ќе доведат до подигање на животниот стандард на сите граѓани, богати и сиромашни, на нивото на западните земји.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
А на малата Ервехе, според него, среќата ѝ беше пред порти.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Според него, ова требаше да се случи пред да биде запрен патот на јагулите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во новонастанатите општествени спротивности Хегел не ги забележува нужните услови за понатамошниот дијалектички развој на општеството, туку противречувајќи си наполно на своето учење за сеопштото движење и незадржливиот развој, најдобриот општествен поредок го наоѓа во статичната пруска монархија, во која, според него, нема спротивности, па спрема тоа ни услови за развој во понатамошен, повисок општествен облик.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Татко беше нестрплив да го дослуша Игора Лозински до крај и најпосле да му го открие стравувањето за прекинот на патот на јагулите, до што според него морало да дојде.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Гледаше и птици кои споулавено ќе го надлетаа родното гнездо, и според него најверојатно губејќи го ритмот на враќањето, обезглавено летаа кон смртта.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Оние со, според него, „зрела” вера се чувствуваа удобно со помалку нормативната теологија и беседништво.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Нели тој случај е затворен и казните се изречени уште кога тој престојуваше на оној според него непотребен курс со кој требаше да биде унапреден во службата!?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Борко се обидува да ми ги разложи размислувањата во врска со една според него многу интересна појава.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Бојс имал намера овој принцип да го примени „не само на уметничките форми, туку и на општествените, правните или економските форми па дури и на земјоделските... или образовните проблеми“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој сакаше со помош на уметничката топлина да го излечи германското патолошко затврдување во тоталитарен режим, што се одвивало за време на неговото детство.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Зборувајќи за wie man dem toten Hasen die Bilder erklart (Како да се објасни слика на мртов зајак, 1965), Бојс кажал дека повеќе сака да му зборува на мртов зајак поради тоа што публиката според него не е доволно жива и не го сфаќа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Понекогаш го охрабрувал стадото да создава сопствена топлина, како тогаш кога рекол дека “секој човек може да биде уметник”, а понекогаш го прекорувал поради тоа што не ја чувствувал неговата топлина врз себе - што е проекција на неговите чувства за родителската рамнодушност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Според него, осаменоста ги истакнала „можностите на сите луѓе да бидат креативни суштества и... прашањето (формата) за општествената потполност (сеопфатност)“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Уметноста требало да биде радијантен симбол на топлината на телата. (Како момче од шест години, 1927 г.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И затоа, според него, клета била судбината на Балканот најмногу поради границите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Според него, сите претпоставки биле во сферата на шпекулациите.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тоа тој го потврдува и со својата опсервација дека ако се одржи слободен и фер плебисцит, тој би резултирал со формирање на „слободна Македонија“, а со тоа би се анулирале „грешките или лапсусите на историјата“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Според него, нивниот македонизам не бил вештачки, „тоа е природно, спонтано и длабоко всадено чувство, кое почнува уште во детството, како и сите други патротизми“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Со констатацијата за фрлањето на Југославија "со цело срце во прегратките на Русија", тој бил сосема во право кога укажал на залудноста за натамошно учество и поднесување непотребни жртви на Велика Британија "во игра што ја губиме".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Оценувајќи ја советската експанзија како најопасна за британските интереси, во април 1945 година Черчил зазел цврст став со којшто отстапувањето на туѓите територии можело да се врши само на мировни конференции бидејќи, според него, неконтролираните договори и преговори не би можеле да го "спречат руското навлегување во Централна и во Западна Европа".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во натамошниот текст на извештајот тој посебно се осврнува и на говорот на Светозар Вукмановиќ-Темпо, кој бил, според него, "делегат на македонските партизани".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во дефинирањето на терминот "балкански дух", Косановиќ сметал дека е голема грешка зборот "балканизација да се употребува со омаловажување".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Скорешното остварување на тие цели, според него, "ги обединува сите струи во политичкото мислење и сите класи во Македонија во партизанското движење".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Според него, претензиите на Македонците спрема Солун би го предизвикале бесот на Грците, а тоа би можело да резултира во "жестока крвава војна, од која не би произлегло ништо добро".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Според Салвемини, „балканските народи стануваат жртви на две несреќи: несреќата направена од нивните сопствени политичари и несреќата направена од дипломатите на големите сили“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Нејасното мислење за слободата, според него, добило конкретизирање со тоа што балканските нации „сакаат да ги тргнат народите и земјите на Балканот од дофатот и меѓусебното дејствување на империјалистичките сили, независно дали се од Оската или не“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Според него, повлечените граници биле узурпирани, а фактот што немало „независна македонска држава“, според Еванс, не бил резултат на отсуството на македонскиот патриотизам туку со право може да се смета дека е тоа „една од грешките или лапсусите на историјата“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Неговото внимание посебно го привлекло осврнувањето на Темпо на "македонското прашање".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но, сепак, извесни навестувања постоеле за водење тајни преговори и остварување договори.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И сметал уште дека големите сили не би смееле да ги разделат балканските заедници на сфери на влијание.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Југословенската федерација би ги вклучила Босна и Херцеговина, Црна Гора, Далмација и Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Втората солуција, според него, била „балканска федерација, во која ќе бидат вклучени сите балкански народи, откажувајќи се од својот мал национализам во рамките на заеничката федерална држава, секоја земја задржувајќи ограничен суверенитет“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Од учесниците на тркалезната маса разговорот го започнал Сава Косановиќ, кој нагласил дека Југославија претставува најинтересниот дел на Балканот, бидејќи таа повеќе од две години се борела против окупацијата, а тоа, според него, било одраз на вистинскиот балкански дух.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Напорите на Македонците за обединување, според него, "би биле задушени со сила од Грците, кои сигурно би се кренале од цела Грција за да ги задушат" таквите тежнеења на Македонците, бидејќи и тој бил свесен дека Грција била "доволно сиромашна... за да ѝ се земе една од нејзините најпродуктивни територии" што, од своја страна, би ја направила уште посиромашна.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Според него, „овие два сојуза би претставувале мост на хармонија меѓу Русија и Западна Европа и мировни авении сосема различни од вештачки формираните држави, оформени од големите сили во текот на војните.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Черчил бил наполно свесен дека со фрлањето на Југославија "со сето срце во прегратките на Русија", британското влијание во оваа земја е целосно изгубено.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Забележал дека освен партизанското движење немало ниедно друго политичко движење во Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
При една таква ситуација, оценувајќи ја советската експанзија како најопасна за британските интереси на Балканот, во април 1945 година, Черчил зазел цврст став според кој отстапувањето туѓи територии можело да се врши само на мировни конференции бидејќи, според него, неконтролираните договори и преговори не би можеле да го спречат советското напредување во Централна и во Западна Европа.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Исто така ја забележал и македонската освестеност, „која оди подалеку од локалниот патриотизам“ и дека нивните тежнеења се „насочени кон слободна и обединета Македонија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
“Des” според него соодветствува со “some”, со “of the”, со “from the”, со “about”.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во таа перспектива, сѐ што на субјектот му доаѓа од него и според него самиот е добро, бидејќи е автентично, а сѐ што доаѓа од страна важи за неавтентично, бидејќи е надвор од дострелот на неговата сфера на слобода.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И можно, да се претпостави дека таа прак­тика ќе се шири и распространува како зараза, и ќе се одржи на овој трајно погоден терен поради балканскиот менталитет (...) Конечно, не е мала заслуга на авторот што со своите дела успеал Албанија и Македонија да ги претстави во нивниот природен простор – во Медитеранот кој, според него, непрестајно се колеба „помеѓу светлината и црното сонце”. Eric Naulleau,Roman de familles, Quantara 33/ automne 1999, Paris
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Повторно бев, според него, излезен од „шемата”.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Спрема Peladan, на пример, хермафродитот е „уметнички пол par excellence” и Leon- ardo го пронашол „Поликлетовиот канон”: „андрогинот”. Gioconda, според него, би била оној универзален симбол во кој се здружуваат „церебралниот авторитет на мажот” и „магичната сензуалност на жената”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Предизвикот на колежи врз сите христијани од страна на турската толпа, според него, би им донела на Грците поголеми штети, затоа што би предизвикал европска интервенција, што со своите “злосторства“ “движењето“ се трудело да ја постигне.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Билјоти не дава претпоставки за општиот број убиени од војската и полицијата, но, според него, едно било сигурно - не стигнале до колежи130.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кружокот, според него, немал никакви допирни точки со ЦК и не сакал да има.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Конечно, од неколку години наваму, се појавило главно во Русија, трето мислење... вистина е, според него, дека последниве (Словените) несомнено им се сродни на обеве националности (бугарската и српската) и претставуваат одделна гранка на големото словенско семејство...
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Според него, бидејќи решиле „да се арчат“ велешките младинци, иако биле добри ученици, започнале да бегаат од училиштето и да скитаат покрај морето.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)