Вечерта спроти Велигден се одлучивме да одиме во манастирот Јован Бигорски.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Млекарки со полни ведра кога се враќаат од молзење и разбој и на него мајка ти врз бесконечната ливада на веленцето што го ткае спроти Велигден да гледаш постапно како никнуваат на милиони цвеќиња, тревки, плодови и незаборавна, точно во тие години, во пределот на првиот допир, да почне една војна, постапно да го изумуваш својот татко, тој да исчезнува низ времето, да потече и крв од твојата нога за да сфатиш дека твоето детство стои допрено како божјак до војна и молчи...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Адет е да се оди во црква доцна навечер спроти Велигден.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Некои му велеа да појде со неа во Ерусалим и да преспијат во Маслиновата гора крај Божјиот гроб спроти Велигден кога Христос воскреснува - за да ѝ воскресне утробата.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)