ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Вака протолкуван, случајот на Крлежа конечно го наоѓа своето место во прилично амбициозната приказна на Кравар за судбината на хрватскиот народ во 20-иот век.

Таа судбина, кратко и јасно, е следнава: “хрватскиот народ во сите големи искушенија на модерното време ... се однесувал како општествен организам со неделотворна средина, а со добро организирани екстреми”.

И станува збор за констатацијата дека недостигот од таков интелектуален узор е најголемата празнина во историското искуство на хрватскиот народ.

На овој идеологем на денешната хрватска политичка елита, како што со право ја карактеризира наведената теза, Кравар му ја спротивставува идејата на Владо Готовац, според која хрватската левица и десница мораат конечно “да клекнат пред хрватскиот народ и да молат простување”.

Сите оние сублимни квалитети на една идеална интелектуалност коишто Ласиќевиот незнаен поединец како припадник на хрватскиот народ ги пројоцирал во сликата на библискиот пророк се порекнатиот дел од него самиот, во страв занемарениот момент на неговата конституциска женскост, како храброст на негација.

И иако ја насетувал можноста за една либерална граѓанска критика на општеството и културата која би била ослободена од превратничките и активистички идеолошки мотиви (примери на вакво Маргина 35 31 идеолошки необврзно граѓанско бунтовништво Кравар наоѓа во Крлежините литературни ликови како што се Леон Глембај и “докторот” од романот На работ од умот) Крлежа никогаш не увидел колку неговото лево идеолошко оптирање е “лишено од внатрешни причини” и во судбоносните моменти за хрватскиот народ пропуштил со својот пример “да ги засили силите на општествениот центар” и да придонесе за “легитимирањето на нашата модерна, либерално настроена граѓанска класа”, како што на крајот, не без јасна црта на болно разочарување заклучува Кравар.