Од аспект на ова списание, јазикот на Дерида делува најсовремено и најкомплексно, сличен е и “тонот” на авторитетниот теоретичар на уметноста, Куспит, но сепак делумно веќе демоде, додека Енцесбергер е непоправливо жовијален и анегдотски расположен, што често е знак за површност, но не и секогаш.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)