Татко, во тие пресудни мигови од својот живот и судбината на неговото семејство како да се најде пред рубиконот на својот албански идентитет, кога мигум требаше да го направи пресвртниот конечен чекор.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во овој древен звуковен лавиринт Татко ја замислуваше древноста и одржувањето на албанскиот идентитет.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Како ретко кој балкански интелектуалец, нашиот Фаик Коница во битката на европските идеи не го претопил своето балканство во европејство, за тотално расчистување со својот автентичен идентитет (како што ќе го направат тоа многу балкански интелектуалци, како романските, на пример, меѓу кои најкарактеристичен е случајот на писателот и филозофот Емил Сиоран, кој си поставил за императив или да пишува на француски како Французин или да се самоубие, туку останува доследен на своето балканство, односно на албанскиот идентитет, јазик и литература, бранејќи ги со своето прво име Фаик Коница), паралелно и на своето европејство (што го искажува со совршеното пишување на француски јазик, на кое му се восхитувал Гијом Аполинер и со своите псевдоними Транк Спироберг, Пирус Бардули и други).
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Затоа и посебно внимание во дијалогот на двајцата интелектуалци му се посветува токму на Фаик Коница: ...нашиот Фаик Коница во битката на европските идеи не го претопил своето балканство во европејство, за тотално расчистување со својот автентичен идентитет (како што ќе го направат тоа многу балкански интелектуалци, како романските на пример, меѓу кои најкарактеристичен е случајот на писателот и филозофот Емил Сиоран, кој си поставил за императив или да пишува на француски како Француз или да се самоубие), туку останува доследен на своето балканство односно на албанскиот идентитет, јазик и литература, бранејќи ги со своето прво име Фаик Коница; но паралелно останува доследен и на своето европејство (што го искажува со совршеното пишување на француски јазик, на кое му се восхитувал Гијом Аполинер...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Се гледа тука постојаната биполарност и осцилирање на интелектуалците од децималните јазици и култури (Анте Поповски), односно нивната Јанусова природа: припаѓајќи им на мали јазици и култури, тие не можат да се откажат од јазикот, митот и колективното несвесно на национот во кој се родени, иако по духот се многу често повеќе Европејци од Европејците.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
И албанските преродбеници, на кои се повикувате, создавајќи во туѓина, и покрај различната вера останувале солидарни и единствени во одбраната на албанскиот идентитет.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
На крајот прозборев: - Другар А. А. , вие сте неправедни од оценката на придонесот на албанските католички дејци во одбраната на албанскиот идентитет во историјата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во овој град, повеќе од илјади години ќе се кове албанскиот идентитет.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Посебно кога велите дека Албанците ја ставале религијата на втор план, а албанскиот идентитет на прв.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
А.А., за мене неочекувано го замени вообичаено негативниот пристап со неутрално, реално претставување на православната компонента во албанскиот идентитет: - Христијанското албанско православје и покрај тоа што постои уште од I век од новата ера, првата православна литургија на албански јазик се одржала во Бостон, во државата Масачусетс (САД) во 1908 година во редот на група албански емигранти предводени од албанскиот преродбеник Фан Ноли (1882 – 1695), подоцна делегат во Лигата на народите, архиепископ на независната Православна црква на Албанија, а во еден период и премиер на Албанија, врвен поет, преведувач на Шекспир и Сервантес на албански јазик.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Градот со долга историја во текот на еден милениум беше средиште на албанскиот идентитет.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Најмногу се послужив, за волја на вистината, со моето франкофонство, кое беше дел на мојот идентитет, расрнат на Балканот помеѓу македонскиот и албанскиот идентитет, изразен дури и во моето пишување.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)