ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

- ме прашува американската новинарка.

Џипот исфрлен од друмот. Во ендекот мртви лежат американскиот новинар и неговиот преведувач. Скраја ранец.

Меѓу нив и еден американски новинар со свој преведувач.

Јануари 1947 година. Американскиот новинар Роберт Блејк пишуваше: „Џандарите се најдобрите мобилизатори на партизаните.

ОПОЈНАТА „РОЗОВА ДОЛИНА“ ДА СЕ ДОЈДЕ во мај во Бугарија а да не се види „Розовата долина“, тоа значи како да се види Нијагара без нејзините водопади - така рекол и запишал некој американски новинар, откако ги видел розовите пространи полиња кај Калофер, Казанлак, Розино...

При онаа средба во јули, ме замоли да му ја дадам книгата на Алберт Сониксен, американски новинар и публицист, кој за време на востаничкиот период на почетокот од веков, се движел заедно со четите, вклучително, и во нашите краишта.

Меѓутоа, германскиот напад на Кралството Југославија на 6 април 1941 година го сменил расположението на американските новинари.

Во репортажата, под наслов „По илјада години слободна Македонија“, тој ја запознава американската јавност со информации од „прва рака“, во кои, иако имаат историски неточности, објективно ги претставува настаните во Македонија, и покрај фактот, како што истакнува М. Вестерн, што пред пристигнувањето во Македонија, за време на престојот во Грција, во разговорите со тамошните официјални личности, постојано му било повторувано дека „Македонците се Грци“.

Преку интервјуто, американската јавност беше запознаена со неколку проблеми што во тој момент беа од интерес за сојузничките и неутралните земји.

Читајќи го неговиот говор, јас за миг се исплашив дека големиот британски конзервативец отишол премногу лево од мене... “.

На 8 март 1944 година, „Њујорк тајмс“ го пренел коментарот на својот лондонски известувач Џемс Б. Рестон, со осврт на меѓусебниот однос на Британската и Југословенската влада во емиграција.

Стравот произлегувал од можноста таквиот развој на настаните на Балканот, каде што од мај 1941 година немало ниту еден британски војник, да го зајакне излолационизмот кај оној дел од американската јавност што бил противник на инволвирањето на САД во војната.

Во тие денови посебно внимание предизвикало и интервјуто на повереникот на Националниот комитет за надворешни работи, Јосип Смодлака, дадено на американскиот новинар Сајрус Сулзбергер / Салзбергер "во некое село од Италија".

Интерес предизвикала и репортажата објавена од американскиот новинар Морис Вестерн, еден од првите што пристигнале во Македонија непосредно по ослободувањето.

Замерувајќи им на американските новинари што речиси сите "Титовите партизани ги нарекуваат комунисти", Луис Адамиќ ќе истакне: "Значи ли дека и Черчил е комунист, зашто на роденденот на Вашингтон, т.е. пред една недела, се изразуваше за Тито многу воодушевено.

Преземените мерки на Британската влада да изнајде компромисно решение биле тема на која ѝ ги посветиле своите коментари неколку американски новинари.

Окупацијата на Кралството Југославија, според одредени американски новинари, можело да има и негативни последици кај дел од американскта јавност.

По навлегувањето на германските војски, сите акредитирани странски новинари, заради својата сигурност, биле принудени да го напуштат Кралството Југославија и да заминат во соседните земји.

Луис Адамиќ, по повод говорот на Черчил, на ручекот на Редакцијата на весникот „Њујорк Хералд трибјун“, одржан на 7 март 1944 година, апелирал до американските новинари и до политичката јавност да ѝ се погледне еднаш на вистината в очи, бидејќи и самиот тој, како Американец, повеќе бил загрижен за Америка што нема доволно сили за да престане да „игра на картата на европската реакција“ и што Американците „не се веќе далековиди“.

Не се работи само за сатира на сметка на изведувачите, што се воопшто raison d'etre на MTV, туку и за безмилосен приказ на глупавите и асоцијални гледачи.” Beavis & Butthead се успешни затоа што им успева да ги антиципираат сите блазирани судови и лоши шеги што може да се изречат на сметка на толку очигледно циничното однесување, какво што е повторното прикажување на стари музички видео спотови.

Со тоа доаѓаме до оние луѓе коишто со тоа се занимаваат професионално и коишто на кусо ги спомнавме во воведот.

Со тоа не се согласи американскиот новинар Kurt Andersen, којшто во ревијата Тime напиша: “Можеби си имаме работа со најхрабрата емисија што кога и да е се вртела на државната телевизија.